स्तोत्र. 18:10-15

¹⁰तो करुबावर स्वार झाला आणि वाऱ्याच्या पंखांनी वर उडत गेला.

¹¹पावसाचे मोठे काळोख असे मेघ त्याने त्याच्याभोवती तंबू असे केले,

¹²त्याच्या समोरील तेजामुळे, गारा आणि जळते कोळसे बाहेर पडले.

¹³परमेश्वराने आकाशात गडगडाट केला! परात्पराने आवाज उंच केला, गारा आणि विजा बाहेर पडल्या.

¹⁴परमेश्वराने त्याचे बाण सोडले आणि शत्रूंची दाणादाण उडाली, पुष्कळ विजांनी त्यांना छेदून टाकले.

¹⁵तेव्हा जलाशयाचे तळ दिसू लागले, तुझ्या युद्धाच्या गदारोळाने आणि तुझ्या नाकपुड्याच्या श्वासाच्या सोसाट्याने हे परमेश्वरा, जगाचे पाये उघडे पडले.