غزل غزلها 7:1-11

¹در شولمیت چه می‌بینی؟ مثل محفل دولشکر.

²ناف تو مثل کاسه مدور است که شراب ممزوج در آن کم نباشد. بر تو توده گندم است که سوسنها آن را احاطه کرده باشد.

³دو پستان تومثل دو بچه توام غزال است.

⁴گردن تو مثل برج عاج و چشمانت مثل برکه های حشبون نزددروازه بیت ربیم. بینی تو مثل برج لبنان است که بسوی دمشق مشرف می‌باشد.

⁵سرت بر تو مثل کرمل و موی سرت مانند ارغوان است. و پادشاه در طره هایش اسیر می‌باشد.

⁶‌ای محبوبه، چه بسیار زیبا و چه بسیار شیرین به‌سبب لذتهاهستی.

⁷این قامت تو مانند درخت خرما وپستانهایت مثل خوشه های انگور می‌باشد.

⁸گفتم که به درخت خرما برآمده، شاخه هایش راخواهم گرفت. و پستانهایت مثل خوشه های انگور و بوی نفس تو مثل سیبها باشد.

⁹و دهان تومانند شراب بهترین برای محبوبم که به ملایمت فرو رود و لبهای خفتگان را متکلم سازد.

¹⁰من از آن محبوب خود هستم و اشتیاق وی بر من است.

¹¹بیا‌ای محبوب من به صحرا بیرون برویم، و در دهات ساکن شویم.