ЭКЛЕЗІЯСТА 10:7-19

⁷бачыў я конных рабоў, а князёў, што пеша, нібы рабы, хадзілі.

⁸Хто яму капае, той у яе і ўпадзе, і хто разбурае агароджу, таго ўкусіць зьмяя.

⁹Хто зносіць каменьне, той можа сябе надсадзіць, і хто коле дровы, той мае пагрозу ад іх.

¹⁰Калі прытупляецца сякера і хтось ляза не навострыць, шмат намогі дадаць давядзецца; перавага плённае дзеі - мудрасьць.

¹¹Калі гадзіна ўкусіць без заклінаньня, дык ня лепшы за яе і злоязыкі.

¹²Слова з вуснаў мудрага - мілата, а вусны дурнога яго ж і нішчаць:

¹³пачатак слоў зь яго вуснаў - глупства, а канец яго казані з вуснаў - шаленства.

¹⁴Дурны шмат чаго нагаворыць, хоць ня ведае чалавек, што будзе, і хто скажа яму, што пасьля яго станецца?

¹⁵Праца дурнога стамляе яго, бо ён і ня ведае нават дарогі да горада.

¹⁶Гора табе, зямля, калі цар твой - дзіця і калі ўладыкі твае ядуць рана!

¹⁷Шчасьце табе, зямля, калі цар твой з высокага роду і ўладыкі твае ядуць у назначаны час, каб мацавацца, а не разьядацца!

¹⁸Ад гультайства і столь прасядае; і як апусьцяцца рукі, дык дом пацячэ.

¹⁹Гасьціны спраўляюць для асалоды, і віно зьвесяляе жыцьцё; а за ўсё адказвае срэбра.