ПЕСЬНЯ 2:2-13

²Як лілея сярод бадзякоў - каханая сярод сябровак!

³Як яблыня сярод лясных дрэў - каханы мой сярод хлопцаў. У шатах яе люблю я сядзець, і плады зь яе рот мне салодзяць.

⁴Увёў ён мяне ў дом піру, нада мной яго сьцяг - каханьне!

⁵Падмацуйце мяне віном, яблыкамі асьвяжэце мяне, бо я зьнемагла ад каханьня.

⁶Яго левая - пад маёй галавою, а правай рукою мяне абдымае.

⁷Заклінаю вас, Ерусалімскія дочкі, сарнамі ці палявымі ланямі: ня будзеце і ня турбуйце каханай, пакуль не прачнецца сама!

⁸Голас каханага майго! вось, ён ідзе, скача па горах, перабягае па ўзгорках, -

⁹мілы падобны да сарны, да маладога аленя. Вось, ён стаіць у нас за сьцяною, заглядваючы ў акно, мільгаціць за рашоткай.

¹⁰Каханы мой загаварыў да мяне: устань, мая любасная, мая гожая, выйдзі!

¹¹Вось, і зіма адышла; дождж перастаў, мінуўся;

¹²кветкамі зацьвітае зямля, час песьняў птушыных настаў, і горлінка ў нашым краі засьпявала,

¹³налівае смакоўніца пупышкі, вінаградныя лозы пахнуць у квецені. Устань, мая любасная, мая гожая выйдзі!