2 Як лілея сярод бадзякоў - каханая сярод сябровак!
3 Як яблыня сярод лясных дрэў - каханы мой сярод хлопцаў. У шатах яе люблю я сядзець, і плады зь яе рот мне салодзяць.
4 Увёў ён мяне ў дом піру, нада мной яго сьцяг - каханьне!
5 Падмацуйце мяне віном, яблыкамі асьвяжэце мяне, бо я зьнемагла ад каханьня.
6 Яго левая - пад маёй галавою, а правай рукою мяне абдымае.
7 Заклінаю вас, Ерусалімскія дочкі, сарнамі ці палявымі ланямі: ня будзеце і ня турбуйце каханай, пакуль не прачнецца сама!
8 Голас каханага майго! вось, ён ідзе, скача па горах, перабягае па ўзгорках, -
9 мілы падобны да сарны, да маладога аленя. Вось, ён стаіць у нас за сьцяною, заглядваючы ў акно, мільгаціць за рашоткай.
10 Каханы мой загаварыў да мяне: устань, мая любасная, мая гожая, выйдзі!
11 Вось, і зіма адышла; дождж перастаў, мінуўся;
12 кветкамі зацьвітае зямля, час песьняў птушыных настаў, і горлінка ў нашым краі засьпявала,
13 налівае смакоўніца пупышкі, вінаградныя лозы пахнуць у квецені. Устань, мая любасная, мая гожая выйдзі!
