ЛУКАША 23:5-30

⁵Але яны настойвалі, кажучы, што Ён бунтуе народ, вучачы па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Галілеі да гэтай мясьціны.

⁶Пілат, пачуўшы пра Галілею, спытаўся: хіба Ён Галілеянін?

⁷І даведаўшыся, што Ён з вобласьці Ірадавай, паслаў Яго да Ірада, які ў гэтыя дні быў таксама ў Ерусаліме.

⁸Ірад, убачыўшы Ісуса, вельмі ўзрадаваўся, бо даўно жадаў бачыць Яго, таму што шмат чуў пра Яго і спадзяваўся ўбачыць ад Яго які-небудзь цуд,

⁹і задаваў Яму многія пытаньні: але Ён нічога не адказваў яму.

¹⁰А першасьвятары і кніжнікі стаялі і зацята вінавацілі Яго.

¹¹Але Ірад са сваімі воямі, прынізіўшы яго і паглуміўшыся зь Яго, апрануў яго ў сьветлую вопратку і паслаў назад да Пілата.

¹²І спрыяціліся ў той дзень Пілат зь Ірадам паміж сабою, бо раней былі ў варожасьці адзін з адным.

¹³А Пілат, склікаўшы першасьвятароў і начальнікаў і людзей,

¹⁴сказаў ім: вы прывялі да мяне Чалавека Гэтага, што нібыта разбэшчвае люд; і вось, я пры вас расьсьледаваў і не знайшоў Чалавека Гэтага вінаватым ні ў чым тым, у чым вы Яго вінаваціце;

¹⁵і Ірад таксама: бо я пасылаў Яго да яго; і нічога ня знойдзена ў Ім вартага сьмерці;

¹⁶дык вось, пакараўшы Яго, адпушчу.

¹⁷А яму і трэба было дзеля сьвята адпусьціць і аднаго вязьня.

¹⁸Але ўвесь люд закрычаў: сьмерць Яму! а адпусьці нам Вараву.

¹⁹Варава быў пасаджаны ў цямніцу за ўчыненую ў горадзе смуту і забойства.

²⁰Пілат зноў узвысіў голас, хочучы адпусьціць Ісуса.

²¹Але яны крычалі: укрыжуй, укрыжуй Яго!

²²Ён трэйці раз сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? я нічога вартага сьмерці не знайшоў у Ім; дык вось, пакараўшы Яго, адпушчу.

²³Але яны і далей зь вялікім крыкам дамагаліся, каб Ён быў укрыжаваны; і перамог крык іхні і першасьвятароў.

²⁴І Пілат разважыў рабіць паводле іхняе просьбы,

²⁵і адпусьціў ім пасаджанага за смуту і забойства ў цямніцу, якога яны прасілі; а Ісуса аддаў на іхную волю.

²⁶І калі павялі Яго, дык, захапіўшы нейкага Сымона Кірынеяніна, які ішоў з поля, усклалі на яго крыж, каб нёс за Ісусам.

²⁷І ішло за Ім вялікае мноства народу і жанчын, якія плакалі і галасілі па Ім.

²⁸А Ісус, зьвярнуўшыся да іх, сказаў: дочкі Ерусалімскія! ня плачце па Мне, а плачце па сабе і па дзецях вашых;

²⁹бо надыходзяць дні, калі скажуць: дабрашчасныя няплодныя, і ўлоньні, якія не радзілі, і грудзі, якія не кармілі!

³⁰Тады скажуць гарам: упадзеце на нас! і пагоркам: накрыйце нас!