2і аблытаў сябе словамі вуснаў тваіх, злоўлены словамі вуснаў тваіх,
3зрабі ж, сыне мой, вось што: вызваліся, бо ты трапіў у рукі блізкага твайго: ідзі, упадзі да ног і ўмольвай блізкага твайго;
4не давай сну вачам тваім і дрымоты вейкам тваім;
5ратуйся, як сарна з рукі, і як птушка з рукі птушкалова,
6падыдзі да мурашкі, гультаю, паглядзі на шляхі яе, і будзь мудры.
7Няма ў яе ні валадара, ні прыстаўленага, ані ўпраўцы;
8а яна рыхтуе летам свой хлеб, зьбірае ў час жніва пракорм свой.
9Дакуль ты, гультаю, будзеш ляжаць? калі ты ўстанеш ад сну твайго?
10Крыху пасьпіш, крыху падрэмлеш, крыху склаўшы рукі паляжыш:
11і прыйдзе, нібы валацуга, беднасьць твая, і галеча твая, як разбойнік.
12Чалавек падступны, чалавек бязбожны ходзіць зь ілжывымі вуснамі,
13міргае вачыма сваімі, гаворыць нагамі сваімі, дае знакі пальцамі сваімі;
14хітрына ў сэрцы ў яго, ён намышляе ліхое ва ўсякі час, сее разлад.
15Таму зьнянацку прыйдзе пагібель яго, раптам будзе разьбіты - без ацаленьня.
16Вось гэтыя шэсьць ненавідзіць Гасподзь, нават сем, - агіда душы Яго: