11Як сабака вяртаецца да ванітаў сваіх, так дурны паўтарае глупствы свае.
12Калі ты бачыш чалавека, які сам сябе мудрым лічыць, - дык на дурнога болей надзеі, чым на яго.
13Гультай кажа: «леў на дарозе! леў на дварэ!»
14Дзьверы паварочваюцца на завесах сваіх, а гультай на ложку сваім.
15Гультай апускае руку сваю да міскі, ды яму цяжка падняць яе да рота свайго.
16Гультай у вачах сваіх мудрэйшы за семярых, што адказваюць разумна.
17Хапае сабаку за вушы той, хто, праходзячы міма, лезе ў чужую спрэчку.
18Як той, хто прыкідваецца вар'ятам, кідае агонь, стрэлы і сьмерць,