2бо пра насільле думае сэрца іхняе, і пра ліхое гавораць вусны іхнія.
3Мудрасьцю ладзіцца дом і розумам сталюецца,
4і праз гаспадарчасьць нутро яго напаўняецца ўсякай каштоўнай і прыемнай маёмасьцю.
5Чалавек мудры - дужы, і чалавек разумны мацуе сілу сваю.
6Таму абдумана вядзі вайну тваю, і посьпех будзе пры мностве радцаў.
7Неразумнаму мудрасьць занадта высокая; каля брамы не разамкне ён вуснаў сваіх.
8Хто намышляе зрабіць зло, таго называюць зламысьнікам.
9Намысел неразумнага - грэх, і блюзьнер - мярзота людзям.
10Калі ты ў дзень бедства зьнясіліўся, дык бедная сіла твая.
11Ратуй узятых на сьмерць, і няўжо ты адмовішся ад асуджаных на ўбой?