ВЫСЛОЎІ 24:13-33

¹³Еж, сыне мой, мёд, бо ён смачны, і сотавы, бо ён салодкі паднябеньню майму:

¹⁴такое і спазнаньне мудрасьці для душы тваёй. Калі ты знайшоў яе, дык ёсьць будучыня, і надзея твая ня марная.

¹⁵Не намышляй ліха, бязбожнік, супроць жытлішча праведнага; ня спустошвай месца спакою ягонага.

¹⁶Бо сем разоў упадзе праведнік і ўстане; а бязбожныя тонуць у пагібелі.

¹⁷Ня радуйся, калі ўпадзе вораг твой; і хай не весяліцца сэрца тваё, калі ён спатыкнецца.

¹⁸Інакш убачыць Гасподзь, і не даспадобы будзе Яму гэта, і Ён адверне ад яго Свой гнеў.

¹⁹Не абурайся ліхадзеямі і не зайздросьці бязбожнікам:

²⁰бо ліхі ня мае будучыні - сьветач бязбожных патухне.

²¹Бойся, сыне мой, Госпада і цара; і зь мяцежнікамі ня супольнічай,

²²бо зьнянацку прыйдзе пагібель на іх; і бяду ад іх абодвух хто загадзя ўведае?

²³Сказана таксама мудрымі: зважаць на асобы ў судзе - нядобра.

²⁴Хто кажа вінаватаму: «твая праўда», таго праклянуць народы, таго зьненавідзяць плямёны;

²⁵а тыя, што судзяць справядліва, будуць любасныя, бо прыйдзе на іх дабраславеньне.

²⁶У вусны цалуе той, хто адказвае словамі правільнымі.

²⁷Зрабі справы свае па-за домам, закончы іх на полі тваім, а потым уладжвай і дом твой.

²⁸Ня сьведчы ілжыва на блізкага твайго; навошта табе ашукваць вуснамі тваімі?

²⁹Не кажы: «як ён зрабіў са мною, так і я зраблю зь ім, адплачу чалавеку паводле ўчынкаў ягоных».

³⁰Праходзіў я ўскрай поля чалавека лянівага і ўскрай вінаградніка чалавека неразумнага.

³¹І вось, усе гэта зарасло крапівою, паверхня яго збуяла бадзякамі, і каменны мур абваліўся.

³²І падзівіўся я, і ўзяў да сэрца, і ўбачыў, і атрымаў навуку:

³³«крыху пасьпіш, крыху падрэмлеш, крыху, рукі згарнуўшы, паляжыш;