16бо іхнія ногі бягуць да ліхога і сьпяшаюцца кроў праліваць.
17На вачах ва ўсіх птушак дарма раскідаецца сетка;
18а яны кроў сваю сочаць, засады ладзяць на душы свае.
19Такія дарогі ва ўсіх, хто прагне чужога дабра: яно забірае жыцьцё ў свайго ўласьніка.
20Мудрасьць кліча на вуліцах, на плошчах узносіць свой голас,
21на шумных сходах прапаведуе, каля гарадское брамы прамаўляе слова сваё:
22«Дакуль, немысьлі, любіцьмеце невуцтва? дакуль пакепнікі будуць кепствам цешыцца? дакуль бязглуздыя будуць ненавідзець навуку?