Łukasza 2:4-41

⁴Poszedł też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawida, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i z rodu Dawida;

⁵Aby dać się spisać z Marią, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienna.

⁶A gdy tam byli, nadszedł czas porodu.

⁷I urodziła swego pierworodnego syna, owinęła go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

⁸A byli w tej okolicy pasterze przebywający w polu i trzymający straż nocną nad swoim stadem.

⁹I oto stanął przy nich anioł Pana, a chwała Pana zewsząd ich oświeciła. I ogarnął ich wielki strach.

¹⁰I powiedział do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem całego ludu.

¹¹Dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan.

¹²A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie.

¹³I zaraz z aniołem przybyło mnóstwo wojsk niebieskich chwalących Boga i mówiących:

¹⁴Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, wobec ludzi dobra wola.

¹⁵A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: Chodźmy aż do Betlejem i zobaczmy to, co się wydarzyło, a co Pan nam oznajmił.

¹⁶Spiesząc się więc, przyszli i znaleźli Marię, Józefa i niemowlę leżące w żłobie.

¹⁷A ujrzawszy, rozgłosili to, co zostało im powiedziane o tym dziecku.

¹⁸A wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się temu, co pasterze im mówili.

¹⁹Lecz Maria zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w swoim sercu.

²⁰I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, tak jak im zostało powiedziane.

²¹A gdy minęło osiem dni i należało obrzezać dziecko, nadano mu imię Jezus, którym nazwał je anioł, zanim się poczęło w łonie.

²²Gdy też według Prawa Mojżesza minęły dni jej oczyszczenia, przynieśli go do Jerozolimy, aby stawić go przed Panem;

²³(Tak jak jest napisane w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono będzie nazywany świętym Panu);

²⁴I żeby złożyć ofiarę według tego, co zostało powiedziane w Prawie Pana, parę synogarlic albo dwa gołąbki.

²⁵A był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon. Ten człowiek był sprawiedliwy i bogobojny, oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był nad nim.

²⁶I objawił mu Bóg przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, dopóki nie zobaczy Chrystusa Pańskiego.

²⁷Przyszedł on prowadzony przez Ducha Świętego do świątyni. A gdy rodzice wnosili dziecko – Jezusa, aby postąpić z nim według zwyczaju prawa;

²⁸Wtedy on, wziąwszy go na ręce, chwalił Boga i mówił:

²⁹Teraz pozwalasz odejść twemu słudze, Panie, w pokoju, według twego słowa;

³⁰Gdyż moje oczy ujrzały twoje zbawienie;

³¹Które przygotowałeś wobec wszystkich ludzi;

³²Światłość na oświecenie pogan i chwałę twego ludu, Izraela.

³³A Józef i jego matka dziwili się temu, co o nim mówiono.

³⁴I błogosławił im Symeon, i powiedział do Marii, jego matki: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, przeciwko któremu będą mówić;

³⁵(I twoją duszę miecz przeniknie), aby myśli wielu serc zostały objawione.

³⁶A była tam prorokini Anna, córka Fanuela, z pokolenia Asera, która była w bardzo podeszłym wieku, a żyła siedem lat z mężem od swego dziewictwa.

³⁷A była wdową mającą około osiemdziesięciu czterech lat, która nie opuszczała świątyni, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą.

³⁸Ona też, przyszedłszy w tej właśnie chwili, dziękowała Panu i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia w Jerozolimie.

³⁹A gdy wykonali wszystko według prawa Pana, wrócili do Galilei, do swego miasta, Nazaretu.

⁴⁰Dziecko zaś rosło i umacniało się w duchu, będąc pełne mądrości, a łaska Boga była nad nim.

⁴¹A jego rodzice chodzili co roku do Jerozolimy na święto Paschy.