Łukasza 23:2-56

²I zaczęli go oskarżać, mówiąc: Zastaliśmy tego człowieka, jak odwracał naród i zakazywał płacić podatki cesarzowi, mówiąc, że on jest Chrystusem, królem.

³Piłat zapytał go: Czy ty jesteś królem Żydów? A on mu odpowiedział: Ty sam to mówisz.

⁴Wtedy Piłat powiedział do naczelnych kapłanów i do ludu: Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku.

⁵Lecz oni jeszcze bardziej nastawali, mówiąc: Podburza lud, nauczając po całej Judei, począwszy od Galilei aż dotąd.

⁶Kiedy Piłat usłyszał o Galilei, zapytał, czy człowiek ten jest Galilejczykiem.

⁷A gdy się dowiedział, że podlega władzy Heroda, odesłał go do Heroda, który w tych dniach również był w Jerozolimie.

⁸Na widok Jezusa Herod bardzo się ucieszył. Od dawna bowiem pragnął go zobaczyć, ponieważ wiele o nim słyszał i spodziewał się, że ujrzy jakiś cud przez niego dokonany.

⁹I zadawał mu wiele pytań, lecz on mu nic nie odpowiedział.

¹⁰A naczelni kapłani i uczeni w Piśmie stali tam i gwałtownie go oskarżali.

¹¹Wtedy Herod ze swymi żołnierzami wzgardził nim i naśmiewał się z niego, ubierając go w białą szatę, i odesłał z powrotem do Piłata.

¹²W tym dniu Piłat i Herod stali się przyjaciółmi. Przedtem bowiem byli sobie wrogami.

¹³A Piłat, zwoławszy naczelnych kapłanów, przełożonych oraz lud;

¹⁴Powiedział do nich: Przyprowadziliście mi tego człowieka jako podburzającego lud. Otóż ja przesłuchałem go wobec was i nie znalazłem w tym człowieku żadnej winy w sprawach, o które go oskarżacie;

¹⁵Ani też Herod. Odesłałem was bowiem do niego i nie znalazł w nim nic, co zasługiwałoby na śmierć.

¹⁶Ubiczuję go więc i wypuszczę.

¹⁷Piłat bowiem miał obowiązek wypuszczać im jednego więźnia na święto.

¹⁸Wtedy wszyscy razem zawołali: Strać tego człowieka, a wypuść nam Barabasza!

¹⁹Był on wtrącony do więzienia za jakiś rozruch wywołany w mieście i za zabójstwo.

²⁰Wtedy Piłat znowu przemówił, chcąc wypuścić Jezusa.

²¹Oni jednak wołali: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go!

²²A on po raz trzeci powiedział do nich: Cóż on złego uczynił? Nie znalazłem w nim nic, co zasługuje na śmierć. Ubiczuję go więc i wypuszczę.

²³Lecz oni nalegali donośnym głosem, domagając się, aby go ukrzyżowano. I wzmagały się głosy ich i naczelnych kapłanów.

²⁴Piłat więc zawyrokował, aby stało się według ich żądania.

²⁵I uwolnił im tego, o którego prosili, a który został wtrącony do więzienia za rozruch i zabójstwo. Jezusa zaś zdał na ich wolę.

²⁶A gdy go prowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który szedł z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.

²⁷I szło za nim wielkie mnóstwo ludzi i kobiet, które płakały nad nim i zawodziły.

²⁸Ale Jezus zwrócił się do nich i powiedział: Córki Jerozolimy, nie płaczcie nade mną, ale raczej płaczcie nad sobą i nad waszymi dziećmi.

²⁹Oto bowiem idą dni, kiedy będą mówić: Błogosławione niepłodne, łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.

³⁰Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! A do pagórków: Przykryjcie nas!

³¹Bo jeśli na zielonym drzewie tak się dzieje, cóż będzie na suchym?

³²Prowadzono też dwóch innych, złoczyńców, aby razem z nim zostali straceni.

³³A gdy przyszli na miejsce zwane Miejscem Czaszki, ukrzyżowali tam jego i złoczyńców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.

³⁴Wtedy Jezus powiedział: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Potem podzielili jego szaty i rzucali o nie losy.

³⁵A lud stał i przypatrywał się, i wraz z przełożonymi naśmiewał się z niego, mówiąc: Innych ratował, niech ratuje samego siebie, jeśli on jest Chrystusem, wybranym Boga.

³⁶Naśmiewali się z niego również żołnierze, podchodząc i podając mu ocet;

³⁷I mówili: Jeśli ty jesteś królem Żydów, ratuj samego siebie.

³⁸Był też nad nim napis sporządzony w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest król Żydów.

³⁹A jeden z tych złoczyńców, którzy z nim wisieli, urągał mu: Jeśli ty jesteś Chrystusem, ratuj siebie i nas.

⁴⁰Lecz drugi odezwał się, gromiąc go słowami: I ty się Boga nie boisz, chociaż ponosisz tę samą karę?

⁴¹My doprawdy – sprawiedliwie, bo odbieramy należną zapłatę za nasze uczynki, ale on nic złego nie zrobił.

⁴²I powiedział do Jezusa: Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa.

⁴³A Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju.

⁴⁴A było około godziny szóstej i ciemność ogarnęła całą ziemię aż do godziny dziewiątej.

⁴⁵I zaćmiło się słońce, a zasłona świątyni rozerwała się przez środek.

⁴⁶Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w twoje ręce powierzam mego ducha. Gdy to powiedział, skonał.

⁴⁷A setnik, widząc, co się działo, chwalił Boga, mówiąc: Istotnie, to był sprawiedliwy człowiek.

⁴⁸Także i wszyscy ludzie, którzy zeszli się na to widowisko, gdy zobaczyli, co się stało, bili się w piersi i zawracali.

⁴⁹Wszyscy zaś jego znajomi stali z daleka, przypatrując się temu, również kobiety, które przyszły za nim z Galilei.

⁵⁰A był tam człowiek imieniem Józef, który był członkiem Rady, człowiek dobry i sprawiedliwy.

⁵¹Nie zgadzał się on z ich uchwałą i czynem. Pochodził z Arymatei, miasta żydowskiego, i oczekiwał królestwa Bożego.

⁵²Przyszedł on do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.

⁵³Zdjął je, owinął płótnem i położył w grobowcu wykutym w skale, w którym jeszcze nikt nigdy nie był złożony.

⁵⁴A był to dzień przygotowania i zbliżał się szabat.

⁵⁵Poszły też za nim kobiety, które przybyły z nim z Galilei. Zobaczyły grobowiec i jak złożono jego ciało.

⁵⁶A gdy wróciły, przygotowały wonności i olejki. Lecz w szabat odpoczywały zgodnie z przykazaniem.