Psalmów 71:7-22

⁷Dla wielu jestem jakby cudem, lecz ty jesteś moim potężnym schronieniem.

⁸Niech moje usta będą pełne twojej chwały, twojej sławy przez cały dzień.

⁹Nie odrzucaj mnie w czasie starości; gdy ustanie moja siła, nie opuszczaj mnie.

¹⁰Moi wrogowie bowiem mówili przeciwko mnie, a ci, którzy czyhają na moją duszę, wspólnie się naradzają;

¹¹Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie go i schwytajcie, bo nie ma nikogo, kto by go ocalił.

¹²Boże, nie oddalaj się ode mnie; mój Boże, pospiesz mi na pomoc.

¹³Niech się zawstydzą i zginą przeciwnicy mojej duszy, niech się okryją hańbą i wstydem ci, którzy szukają mego nieszczęścia.

¹⁴Ja zaś zawsze będę ufał i jeszcze bardziej pomnożę twoją chwałę.

¹⁵Moje usta głosić będą twoją sprawiedliwość i twoje zbawienie przez cały dzień, choć nie znam ich miary.

¹⁶Pójdę w wielkiej mocy Pana BOGA, będę wspominał tylko twoją sprawiedliwość.

¹⁷Boże, uczyłeś mnie od mojej młodości i dotąd głoszę twoje cudowne dzieła.

¹⁸Dlatego i w starości, gdy będę już siwy, nie opuszczaj mnie, Boże, aż opowiem o twojej mocy temu pokoleniu i wszystkim potomkom o twojej potędze.

¹⁹Twoja sprawiedliwość, Boże, jest wywyższona, czynisz wielkie rzeczy; Boże, któż jest podobny do ciebie?

²⁰Zesłałeś na mnie wielkie i ciężkie utrapienia, lecz znowu przywrócisz mi życie i z głębi ziemi znów mnie wydobędziesz.

²¹Pomnożysz moje dostojeństwo i znowu mnie pocieszysz.

²²A ja na instrumentach muzycznych będę wysławiać ciebie i twoją prawdę, mój Boże; będę ci śpiewał z harfą, Święty Izraela!