Psalmen 71:7-22

⁷Zodat ik velen een voorbeeld kon zijn. Gij zijt mijn machtige toevlucht geweest,

⁸Mijn mond bleef vervuld van uw lof; Zo heb ik uw glorie bezongen, Uw heerlijkheid iedere dag!

⁹Verstoot mij niet, nu ik oud ben; Verlaat mij niet, nu de kracht mij ontzinkt.

¹⁰Want mijn vijanden houden al beraad over mij, En die mijn leven belagen, smeden samen hun plannen.

¹¹Ze zeggen: “God heeft hem verlaten; vervolgt en grijpt hem; Want er is niemand, die hem kan redden!”

¹²O God, blijf niet ver van mij af; Mijn God, kom mij spoedig te hulp!

¹³Laat schaamte en schande hen treffen, Die mijn leven belagen; Hoon en smaad hen bedekken, Die mijn ongeluk zoeken.

¹⁴Maar ìk wil standvastig vertrouwen, En al uw glorie blijven verkonden:

¹⁵Mijn mond zal uw gerechtigheid melden, En altijd uw heil, want ik ken er geen maat van;

¹⁶Ik zal de machtige daden des Heren verhalen, Jahweh, uw gerechtigheid roemen, de uwe alleen!

¹⁷Gij hebt mij van jongsaf geleid, o mijn God, En tot nu toe heb ik uw wonderen verkondigd;

¹⁸Wil mij ook thans, nu ik oud ben en grijs, Toch nimmer verlaten, o God; Dan zal ik dit geslacht uw arm doen kennen, Heel het komend geslacht uw kracht.

¹⁹Uw rechtvaardigheid reikt tot de hemel, o God; Want Gij hebt grote dingen gedaan: wie is U gelijk, o mijn God!

²⁰Wel liet Gij mij veel smarten en rampen verduren, Maar Gij zult mij nu doen herleven,

²¹Mij optrekken uit de diepten der aarde, Nog meer mij verhogen, en troosten.

²²Dan zal ik op harpen U danken voor uw trouw, o mijn God; U, Israëls Heilige, op de citer bezingen.