Psalmów 69:17-33

¹⁷Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

¹⁸Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

¹⁹Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą są wszyscy moi wrogowie.

²⁰Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; szukałem pocieszającego, ale nie znalazłem.

²¹Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

²²Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

²³Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

²⁴Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

²⁵Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

²⁶Bo prześladują tego, którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

²⁷Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

²⁸Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

²⁹Ja zaś jestem strapiony i zbolały; niech twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

³⁰Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

³¹I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

³²Pokorni to ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

³³PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.