31Tanrı'nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.
32Yine de günah işlemeye devam ettiler, O'nun harikalarına inanmadılar.
33Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
34Tanrı onları öldürdükçe O'na yönelmeye, İstekle O'nu yeniden aramaya başlıyorlardı.
35Tanrı'nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı'nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
36Oysa ağızlarıyla O'na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
37O'na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.
38Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.
39Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
40Çölde kaç kez O'na başkaldırdılar, Issız yerlerde O'nu gücendirdiler!
41Defalarca denediler Tanrı'yı, İncittiler İsrail'in Kutsalı'nı.
42Anımsamadılar O'nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
43Mısır'da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
44Mısır'ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.
45Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
46Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
47Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
48Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
49Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.
50Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
51Mısır'da bütün ilk doğanları, Ham'ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
52Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.
53Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
54Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
55Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.