133Adımlarımı pekiştir verdiğin söz uyarınca, Hiçbir suç bana egemen olmasın.
134Kurtar beni insan baskısından, Koşullarına uyabileyim.
135Yüzün aydınlık saçsın kulunun üzerine, Kurallarını öğret bana.
136Oluk oluk yaş akıyor gözlerimden, Çünkü uymuyorlar yasana.
137Sen adilsin, ya RAB, Hükümlerin doğrudur.
138Buyurduğun öğütler doğru Ve tam güvenilirdir.
139Gayretim beni tüketti, Çünkü düşmanlarım unuttu senin sözlerini.
140Sözün çok güvenilirdir, Kulun onu sever.
141Önemsiz ve horlanan biriyim ben, Ama koşullarını unutmuyorum.
142Adaletin sonsuza dek doğrudur, Yasan gerçektir.
143Sıkıntıya, darlığa düştüm, Ama buyrukların benim zevkimdir.
144Öğütlerin sonsuza dek doğrudur; Bana akıl ver ki, yaşayayım.
145Bütün yüreğimle haykırıyorum, Yanıtla beni, ya RAB! Senin kurallarına uyacağım.
146Sana sesleniyorum, Kurtar beni, Öğütlerine uyayım.
147Gün doğmadan kalkıp yardım dilerim, Senin sözüne umut bağladım.
148Verdiğin söz üzerinde düşüneyim diye, Gece boyunca uyku girmiyor gözüme.
149Sevgin uyarınca sesime kulak ver, Hükümlerin uyarınca, ya RAB, yaşam ver bana!
150Yaklaşıyor kötülük ardınca koşanlar, Yasandan uzaklaşıyorlar.
151Oysa sen yakınsın, ya RAB, Bütün buyrukların gerçektir.
152Çoktan beri anladım Öğütlerini sonsuza dek verdiğini.
MEZMURLAR 119
MEZMURLAR 119:133-152