113Döneklerden tiksinir, Senin yasanı severim.
114Sığınağım ve kalkanım sensin, Senin sözüne umut bağlarım.
115Ey kötüler, benden uzak durun, Tanrım'ın buyruklarını yerine getireyim.
116Sözün uyarınca destek ol bana, yaşam bulayım; Umudumu boşa çıkarma!
117Sıkı tut beni, kurtulayım, Her zaman kurallarını dikkate alayım.
118Kurallarından sapan herkesi reddedersin, Çünkü onların hileleri boştur.
119Dünyadaki kötüleri cüruf gibi atarsın, Bu yüzden severim senin öğütlerini.
120Bedenim ürperiyor dehşetinden, Korkuyorum hükümlerinden.
121Adil ve doğru olanı yaptım, Gaddarların eline bırakma beni!
122Güven altına al kulunun mutluluğunu, Baskı yapmasın bana küstahlar.
123Gözümün feri sönüyor, Beni kurtarmanı, Adil sözünü yerine getirmeni beklemekten.
124Kuluna sevgin uyarınca davran, Bana kurallarını öğret.
125Ben senin kulunum, bana akıl ver ki, Öğütlerini anlayabileyim.
126Ya RAB, harekete geçmenin zamanıdır, Yasanı çiğniyorlar.
127Bu yüzden senin buyruklarını, Altından, saf altından daha çok seviyorum;
128Koyduğun koşulların hepsini doğru buluyorum, Her yanlış yoldan tiksiniyorum.
129Harika öğütlerin var, Bu yüzden onlara candan uyuyorum.
130Sözlerinin açıklanışı aydınlık saçar, Saf insanlara akıl verir.
131Ağzım açık, soluk soluğayım, Çünkü buyruklarını özlüyorum.
132Bana lütufla bak, Adını sevenlere her zaman yaptığın gibi.
133Adımlarımı pekiştir verdiğin söz uyarınca, Hiçbir suç bana egemen olmasın.
134Kurtar beni insan baskısından, Koşullarına uyabileyim.
135Yüzün aydınlık saçsın kulunun üzerine, Kurallarını öğret bana.
136Oluk oluk yaş akıyor gözlerimden, Çünkü uymuyorlar yasana.
137Sen adilsin, ya RAB, Hükümlerin doğrudur.
138Buyurduğun öğütler doğru Ve tam güvenilirdir.
139Gayretim beni tüketti, Çünkü düşmanlarım unuttu senin sözlerini.
140Sözün çok güvenilirdir, Kulun onu sever.
141Önemsiz ve horlanan biriyim ben, Ama koşullarını unutmuyorum.
142Adaletin sonsuza dek doğrudur, Yasan gerçektir.
MEZMURLAR 119
MEZMURLAR 119:113-142