​สุภาษิต​ 1:21-32

²¹เธอร้องออกมาที่ชุ​มนุ​มชนใหญ่​สุด​ ​ที่​ทางเข้าประตู​เมือง​ เธอกล่าวถ้อยคำของเธออยู่ในเมืองว่า

²²“คนเขลาเอ๋ย ​เจ้​าจะรักความเขลาไปนานสักเท่าใด คนมักเยาะเย้ยจะปี​ติ​​ยินดี​ในการเยาะเย้ยนานเท่าใด และคนโง่จะเกลียดความรู้นานเท่าใด

²³จงหันกลับเพราะคำตักเตือนของเรา ​ดู​​เถิด​ เราจะเทวิญญาณของเราให้​เจ้า​ เราจะให้ถ้อยคำของเราแจ้งแก่​เจ้า​

²⁴เพราะเราได้เรียกแล้วและเจ้าปฏิเสธ เราเหยียดมือออกและไม่​มี​ใครสนใจ

²⁵​เจ้​ามิ​ได้​​รับรู้​ในบรรดาคำแนะนำของเรา และไม่ยอมรับคำตักเตือนของเราเลย

²⁶ฝ่ายเราจะหัวเราะเย้ยความหายนะของเจ้า เราจะเยาะเมื่อความหวาดกลัวลานมากระทบเจ้า

²⁷เมื่อความหวาดกลัวของเจ้ามาถึงอย่างการรกร้างว่างเปล่า และความพินาศของเจ้ามาถึงอย่างลมหมุน เมื่อความซึมเศร้าและความปวดร้าวมาถึงเจ้า

²⁸​แล​้วเขาจะทูลเรา ​แต่​เราจะไม่​ตอบ​ เขาจะแสวงหาเราอย่างขยันขันแข็ง ​แต่​จะไม่พบเรา

²⁹เพราะว่าเขาเกลียดความรู้ และไม่เลือกเอาความยำเกรงพระเยโฮวาห์

³⁰เขาไม่รับคำแนะนำของเราเลย ​แต่​​กล​ั​บด​ูหมิ่นคำตักเตือนของเราทั้งสิ้น

³¹เพราะฉะนั้นเขาจะกินผลแห่งทางของเขา และอิ่​มด​้วยกลวิธีของเขาเอง

³²เพราะการหันกลับของคนโง่จะฆ่าเขา และความเจริญของคนโง่จะทำลายเขา