​สุภาษิต​ 10:11-20

¹¹ปากของคนชอบธรรมเป็นบ่อน้ำแห่งชีวิต ​แต่​ความทารุณท่วมปากคนชั่วร้าย

¹²ความเกลียดชังเร้าให้​เก​ิดความวิ​วาท​ ​แต่​ความรักครอบงำบรรดาความผิดบาปเสีย

¹³​ที่​ริมฝีปากของผู้​ที่​​มี​ความเข้าใจจะพบปัญญา ​แต่​​ไม้​เรียวก็เหมาะสำหรับหลังของผู้​ที่​ขาดความเข้าใจ

¹⁴​ปราชญ์​​ก็​ส่ำสมความรู้​ไว้​ ​แต่​ปากของคนโง่นำความพินาศมาใกล้

¹⁵​ทรัพย์​ศฤงคารของคนมั่งคั่งคือเมืองเข้มแข็งของเขา ​แต่​ความยากจนของคนจนคือความพินาศของเขา

¹⁶ผลงานของคนชอบธรรมนำไปถึงชีวิต ​แต่​ผลของคนชั่วร้ายนำไปถึงบาป

¹⁷เขาผู้รักษาคำสั่งสอนก็​อยู่​ในวิถี​แห่​งชีวิต ​แต่​เขาผู้ปฏิเสธคำเตือนสติ​ก็​หลงเจิ่นไป

¹⁸เขาผู้ปิดบังความเกลียดชั​งด​้วยริมฝีปากมุสา และเขาผู้ออกปากใส่ร้ายเป็นคนโง่

¹⁹การพูดมากก็จะไม่ขาดความผิดบาป ​แต่​เขาผู้ยับยั้งริมฝีปากของตนเป็นผู้​ที่​​ฉลาด​

²⁰ลิ้นของคนชอบธรรมก็เหมือนเงินเนื้อบริ​สุทธิ​์ ความคิดของคนชั่วร้ายมีค่าแต่​น้อย​