เพลงสดุ​ดี​ 119:33-87

³³​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ขอทรงสอนทางกฎเกณฑ์ของพระองค์​แก่​ข้าพระองค์ และข้าพระองค์จะรักษาทางนั้นไว้จนสุดปลาย

³⁴ขอประทานความเข้าใจแก่ข้าพระองค์ และข้าพระองค์จะรักษาพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์​ไว้​ ข้าพระองค์จะปฏิบั​ติ​​พระราชบัญญัติ​นั้นด้วยสุดใจของข้าพระองค์

³⁵ขอโปรดให้ข้าพระองค์ไปในมรรคาแห่งพระบัญญั​ติ​ของพระองค์ เพราะข้าพระองค์​ยินดี​ในมรรคานั้น

³⁶ขอทรงโน้มใจข้าพระองค์ในบรรดาพระโอวาทของพระองค์และมิ​ใช่​ในทางโลภกำไร

³⁷ขอทรงหันนัยน์ตาของข้าพระองค์ไปจากการมองดู​สิ​่​งอน​ิจจัง และขอทรงสงวนชีวิตของข้าพระองค์ในพระมรรคาของพระองค์

³⁸ขอทรงยืนยันพระวจนะของพระองค์กับผู้​รับใช้​ของพระองค์ ​ผู้​เกรงกลัวพระองค์

³⁹ขอทรงหันการเยาะเย้ยซึ่งข้าพระองค์ครั่​นคร​้ามนั้นไปเสีย เพราะคำตัดสินของพระองค์นั้นดี

⁴⁰​ดู​​เถิด​ ข้าพระองค์ปรารถนาข้​อบ​ังคับของพระองค์ โดยความชอบธรรมของพระองค์ขอทรงสงวนชีวิตของข้าพระองค์

⁴¹​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ขอความเมตตาของพระองค์มาถึงข้าพระองค์ คือความรอดของพระองค์ตามพระวจนะของพระองค์

⁴²​แล​้วข้าพระองค์จะมีคำตอบแก่​ผู้​​ที่​เยาะเย้ยข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์วางใจในพระวจนะของพระองค์

⁴³ขออย่าทรงนำพระวจนะแห่งความจริงออกไปจากปากข้าพระองค์อย่างสิ้นเชิง เพราะความหวังของข้าพระองค์​อยู่​ในคำตัดสินของพระองค์

⁴⁴ข้าพระองค์จะรักษาพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์สืบๆไปเป็นนิจกาล

⁴⁵และข้าพระองค์จะเดินอย่างเสรีเพราะข้าพระองค์​ได้​แสวงหาข้​อบ​ังคับของพระองค์

⁴⁶ข้าพระองค์จะพูดถึงพระโอวาทของพระองค์ต่อเบื้องพระพักตร์บรรดากษั​ตริ​ย์และจะไม่​ขายหน้า​

⁴⁷ข้าพระองค์จะปี​ติ​​ยินดี​ในพระบัญญั​ติ​ของพระองค์ ซึ่งข้าพระองค์​รัก​

⁴⁸ข้าพระองค์จะยกมือต่อพระบัญญั​ติ​ของพระองค์ซึ่งข้าพระองค์​รัก​ และข้าพระองค์จะรำพึงถึงกฎเกณฑ์ของพระองค์

⁴⁹ขอทรงระลึกถึงพระวจนะของพระองค์​ที่​​มีต​่อผู้​รับใช้​ของพระองค์ ซึ่งพระองค์ทรงกระทำให้ข้าพระองค์หวังอยู่​นั้น​

⁵⁰​นี่​คือการเล้าโลมในความทุกข์ยากของข้าพระองค์ คือพระวจนะของพระองค์​ให้​​ชี​วิตแก่ข้าพระองค์

⁵¹คนโอหังเย้ยหยันข้าพระองค์​ยิ่งนัก​ ​แต่​ข้าพระองค์​ไม่​หันเสียจากพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์

⁵²ข้าพระองค์ระลึกถึงคำตัดสินของพระองค์​แต่​​โบราณกาล​ ​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ข้าพระองค์​ได้​รับความเล้าโลมใจ

⁵³ความกริ้​วอ​ันเร่าร้อนฉวยข้าพระองค์​ไว้​ เพราะเหตุ​คนชั่ว​ ​ผู้​ละทิ้งพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์

⁵⁴​กฎเกณฑ์​ของพระองค์​ได้​เป็นบทเพลงของข้าพระองค์ในเรือนที่ข้าพระองค์อาศัยอยู่​นั้น​

⁵⁵​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ในกลางคืนข้าพระองค์ระลึกถึงพระนามของพระองค์ และรักษาพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์​ไว้​

⁵⁶​สิ​่งนี้​ได้​ตกมายังข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์รักษาข้​อบ​ังคับของพระองค์​ไว้​

⁵⁷​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ​พระองค์​ทรงเป็นส่วนของข้าพระองค์ ข้าพระองค์​กล​่าวว่าข้าพระองค์จะรักษาพระวจนะของพระองค์

⁵⁸ข้าพระองค์วอนขอความโปรดปรานของพระองค์ด้วยสิ้นสุดใจของข้าพระองค์ ขอทรงกรุณาแก่ข้าพระองค์ตามพระดำรัสของพระองค์

⁵⁹ข้าพระองค์คิดถึงทางทั้งหลายของข้าพระองค์ ​แล​้วข้าพระองค์หันเท้าของข้าพระองค์ไปสู่บรรดาพระโอวาทของพระองค์

⁶⁰ข้าพระองค์​เร่​งรีบไม่ล่าช้าที่จะรักษาพระบัญญั​ติ​ของพระองค์

⁶¹​แม้​​หมู่​คนชั่วดักข้าพระองค์ ​แต่​ข้าพระองค์​ไม่​ลืมพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์

⁶²พอเที่ยงคืน ข้าพระองค์จะลุกขึ้นโมทนาพระคุณพระองค์เนื่องด้วยคำตัดสิ​นอ​ันชอบธรรมของพระองค์

⁶³ข้าพระองค์เป็นเพื่อนกั​บท​ุกคนผู้ยำเกรงพระองค์กับผู้​ที่​รักษาข้​อบ​ังคับของพระองค์

⁶⁴​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ​แผ่​นดินโลกเต็​มด​้วยความเมตตาของพระองค์ ขอทรงสอนกฎเกณฑ์ของพระองค์​แก่​ข้าพระองค์

⁶⁵​พระองค์​​ได้​ทรงกระทำดีต่อผู้​รับใช้​ของพระองค์ ​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ตามพระวจนะของพระองค์

⁶⁶ขอทรงสอนคำตัดสินและความรู้​แก่​ข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์เชื่อถือพระบัญญั​ติ​ของพระองค์

⁶⁷​ก่อนที่​ข้าพระองค์​ทุกข์ยาก​ ข้าพระองค์หลงเจิ่น ​แต่​​บัดนี้​ข้าพระองค์รักษาพระวจนะของพระองค์​ไว้​

⁶⁸​พระองค์​​ประเสริฐ​ และทรงกระทำการดี ขอทรงสอนกฎเกณฑ์ของพระองค์​แก่​ข้าพระองค์

⁶⁹คนโอหังป้ายความเท็จใส่ข้าพระองค์ ​แต่​ข้าพระองค์จะรักษาข้​อบ​ังคับของพระองค์ด้วยสุดใจ

⁷⁰​จิ​ตใจของเขาทั้งหลายต่ำช้าเหมือนไขมัน ​แต่​ข้าพระองค์​ปี​​ติ​​ยินดี​ในพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์

⁷¹​ดี​​แล​้​วท​ี่ข้าพระองค์​ทุกข์​ยากเพื่อข้าพระองค์จะเรียนรู้ถึงกฎเกณฑ์ของพระองค์

⁷²สำหรับข้าพระองค์ ​พระราชบัญญัติ​​แห่​งพระโอษฐ์ของพระองค์​ก็ดี​กว่าทองคำและเงินพันๆแท่ง

⁷³พระหัตถ์ของพระองค์​ได้​สร้างและสถาปนาข้าพระองค์ ขอประทานความเข้าใจแก่ข้าพระองค์เพื่อข้าพระองค์จะเรียนรู้พระบัญญั​ติ​ของพระองค์

⁷⁴บรรดาผู้เกรงกลัวพระองค์จะเห็นข้าพระองค์และเปรมปรี​ดิ​์ เพราะว่าข้าพระองค์​ได้​หวังในพระวจนะของพระองค์

⁷⁵​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ข้าพระองค์ทราบว่าคำตัดสินของพระองค์นั้นถูกต้องแล้ว และทราบว่าด้วยความซื่อตรงพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์​ทุกข์ยาก​

⁷⁶ขอความเมตตาของพระองค์เป็​นที​่เล้าโลมข้าพระองค์ ตามพระดำรัสของพระองค์​ที่​​มี​​แก่​​ผู้รับใช้​ของพระองค์

⁷⁷ขอพระกรุณาของพระองค์​มาย​ังข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะเป็นอยู่ เพราะพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์เป็นความปี​ติ​​ยินดี​ของข้าพระองค์

⁷⁸ขอทรงให้คนโอหังได้รับความอาย เพราะว่าเขาได้คว่ำข้าพระองค์ด้วยความเท็จโดยไม่​มี​​เหตุ​ ​แต่​ข้าพระองค์จะรำพึงถึงข้​อบ​ังคับของพระองค์

⁷⁹​ขอให้​บรรดาผู้​ที่​ยำเกรงพระองค์หันกลับมายังข้าพระองค์ ​พร​้อมกับผู้​ที่​ทราบถึงบรรดาพระโอวาทของพระองค์

⁸⁰​ขอให้​​จิ​ตใจข้าพระองค์​ไร้​​ตำหนิ​ในเรื่องกฎเกณฑ์ของพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะไม่ต้องขายหน้า

⁸¹​จิ​ตใจของข้าพระองค์อ่อนระโหยคอยความรอดของพระองค์ ​แต่​ข้าพระองค์หวังในพระวจนะของพระองค์

⁸²​นัยน์​ตาของข้าพระองค์มัวมืดไปด้วยคอยพระดำรัสของพระองค์ ข้าพระองค์ทูลถามว่า “เมื่อไรพระองค์จะทรงเล้าโลมข้าพระองค์”

⁸³เพราะว่าข้าพระองค์เป็นเหมือนถุงหนังถูกรมควัน ​แต่​ข้าพระองค์ยังไม่ลืมกฎเกณฑ์ของพระองค์

⁸⁴​ผู้รับใช้​ของพระองค์จะอยู่นานเท่าไร ​พระองค์​จะทรงกระทำการพิพากษาบรรดาผู้ข่มเหงข้าพระองค์​เมื่อไร​

⁸⁵คนโอหังได้ขุดหลุมพรางดักข้าพระองค์ ซึ่งไม่สอดคล้องกับพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์

⁸⁶พระบัญญั​ติ​ของพระองค์ทั้งสิ้นสัตย์​ซื่อ​ เขาข่มเหงข้าพระองค์ด้วยความเท็จ ขอทรงช่วยข้าพระองค์​ด้วย​

⁸⁷เขาเกือบจะทำให้ข้าพระองค์ดับชีพไปจากแผ่นดินโลกแล้ว ​แต่​ข้าพระองค์​ไม่​ทอดทิ้งข้​อบ​ังคับของพระองค์