പ്രേരിതാഃ 9:5-13

⁵സ പൃഷ്ടവാൻ, ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ കഃ? തദാ പ്രഭുരകഥയത് യം യീശും ത്വം താഡയസി സ ഏവാഹം; കണ്ടകസ്യ മുഖേ പദാഘാതകരണം തവ കഷ്ടമ്|

⁶തദാ കമ്പമാനോ വിസ്മയാപന്നശ്ച സോവദത് ഹേ പ്രഭോ മയാ കിം കർത്തവ്യം? ഭവത ഇച്ഛാ കാ? തതഃ പ്രഭുരാജ്ഞാപയദ് ഉത്ഥായ നഗരം ഗച്ഛ തത്ര ത്വയാ യത് കർത്തവ്യം തദ് വദിഷ്യതേ|

⁷തസ്യ സങ്ഗിനോ ലോകാ അപി തം ശബ്ദം ശ്രുതവന്തഃ കിന്തു കമപി ന ദൃഷ്ട്വാ സ്തബ്ധാഃ സന്തഃ സ്ഥിതവന്തഃ|

⁸അനന്തരം ശൗലോ ഭൂമിത ഉത്ഥായ ചക്ഷുഷീ ഉന്മീല്യ കമപി ന ദൃഷ്ടവാൻ| തദാ ലോകാസ്തസ്യ ഹസ്തൗ ധൃത്വാ ദമ്മേഷക്നഗരമ് ആനയൻ|

⁹തതഃ സ ദിനത്രയം യാവദ് അന്ധോ ഭൂത്വാ ന ഭുക്തവാൻ പീതവാംശ്ച|

¹⁰തദനന്തരം പ്രഭുസ്തദ്ദമ്മേഷക്നഗരവാസിന ഏകസ്മൈ ശിഷ്യായ ദർശനം ദത്വാ ആഹൂതവാൻ ഹേ അനനിയ| തതഃ സ പ്രത്യവാദീത്, ഹേ പ്രഭോ പശ്യ ശൃണോമി|

¹¹തദാ പ്രഭുസ്തമാജ്ഞാപയത് ത്വമുത്ഥായ സരലനാമാനം മാർഗം ഗത്വാ യിഹൂദാനിവേശനേ താർഷനഗരീയം ശൗലനാമാനം ജനം ഗവേഷയൻ പൃച്ഛ;

¹²പശ്യ സ പ്രാർഥയതേ, തഥാ അനനിയനാമക ഏകോ ജനസ്തസ്യ സമീപമ് ആഗത്യ തസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്താർപണം കൃത്വാ ദൃഷ്ടിം ദദാതീത്ഥം സ്വപ്നേ ദൃഷ്ടവാൻ|

¹³തസ്മാദ് അനനിയഃ പ്രത്യവദത് ഹേ പ്രഭോ യിരൂശാലമി പവിത്രലോകാൻ പ്രതി സോഽനേകഹിംസാം കൃതവാൻ;