പ്രേരിതാഃ 8:12-23

¹²കിന്ത്വീശ്വരസ്യ രാജ്യസ്യ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നശ്ചാഖ്യാനപ്രചാരിണഃ ഫിലിപസ്യ കഥായാം വിശ്വസ്യ തേഷാം സ്ത്രീപുരുഷോഭയലോകാ മജ്ജിതാ അഭവൻ|

¹³ശേഷേ സ ശിമോനപി സ്വയം പ്രത്യൈത് തതോ മജ്ജിതഃ സൻ ഫിലിപേന കൃതാമ് ആശ്ചര്യ്യക്രിയാം ലക്ഷണഞ്ച വിലോക്യാസമ്ഭവം മന്യമാനസ്തേന സഹ സ്ഥിതവാൻ|

¹⁴ഇത്ഥം ശോമിരോൺദേശീയലോകാ ഈശ്വരസ്യ കഥാമ് അഗൃഹ്ലൻ ഇതി വാർത്താം യിരൂശാലമ്നഗരസ്ഥപ്രേരിതാഃ പ്രാപ്യ പിതരം യോഹനഞ്ച തേഷാം നികടേ പ്രേഷിതവന്തഃ|

¹⁵തതസ്തൗ തത് സ്ഥാനമ് ഉപസ്ഥായ ലോകാ യഥാ പവിത്രമ് ആത്മാനം പ്രാപ്നുവന്തി തദർഥം പ്രാർഥയേതാം|

¹⁶യതസ്തേ പുരാ കേവലപ്രഭുയീശോ ർനാമ്നാ മജ്ജിതമാത്രാ അഭവൻ, ന തു തേഷാം മധ്യേ കമപി പ്രതി പവിത്രസ്യാത്മന ആവിർഭാവോ ജാതഃ|

¹⁷കിന്തു പ്രേരിതാഭ്യാം തേഷാം ഗാത്രേഷു കരേഷ്വർപിതേഷു സത്സു തേ പവിത്രമ് ആത്മാനമ് പ്രാപ്നുവൻ|

¹⁸ഇത്ഥം ലോകാനാം ഗാത്രേഷു പ്രേരിതയോഃ കരാർപണേന താൻ പവിത്രമ് ആത്മാനം പ്രാപ്താൻ ദൃഷ്ട്വാ സ ശിമോൻ തയോഃ സമീപേ മുദ്രാ ആനീയ കഥിതവാൻ;

¹⁹അഹം യസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്തമ് അർപയിഷ്യാമി തസ്യാപി യഥേത്ഥം പവിത്രാത്മപ്രാപ്തി ർഭവതി താദൃശീം ശക്തിം മഹ്യം ദത്തം|

²⁰കിന്തു പിതരസ്തം പ്രത്യവദത് തവ മുദ്രാസ്ത്വയാ വിനശ്യന്തു യത ഈശ്വരസ്യ ദാനം മുദ്രാഭിഃ ക്രീയതേ ത്വമിത്ഥം ബുദ്ധവാൻ;

²¹ഈശ്വരായ താവന്തഃകരണം സരലം നഹി, തസ്മാദ് അത്ര തവാംശോഽധികാരശ്ച കോപി നാസ്തി|

²²അത ഏതത്പാപഹേതോഃ ഖേദാന്വിതഃ സൻ കേനാപി പ്രകാരേണ തവ മനസ ഏതസ്യാഃ കുകൽപനായാഃ ക്ഷമാ ഭവതി, ഏതദർഥമ് ഈശ്വരേ പ്രാർഥനാം കുരു;

²³യതസ്ത്വം തിക്തപിത്തേ പാപസ്യ ബന്ധനേ ച യദസി തന്മയാ ബുദ്ധമ്|