جامعه 7:5-26

⁵شنیدن عتاب حکیمان بهتر است از شنیدن سرود احمقان،

⁶زیرا خنده احمقان مثل صدای خارها در زیر دیگ است و این نیز بطالت است.

⁷به درستی که ظلم، مرد حکیم را جاهل می‌گرداند و رشوه، دل را فاسد می‌سازد.

⁸انتهای امر از ابتدایش بهتر است و دل حلیم از دل مغرور نیکوتر.

⁹در دل خود به زودی خشمناک مشو زیرا خشم در سینه احمقان مستقرمی شود.

¹⁰مگو چرا روزهای قدیم از این زمان بهتربود زیرا که در این خصوص از روی حکمت سوال نمی کنی.

¹¹حکمت مثل میراث نیکو است بلکه به جهت بینندگان آفتاب نیکوتر.

¹²زیرا که حکمت ملجایی است و نقره ملجایی؛ اما فضیلت معرفت این است که حکمت صاحبانش را زندگی می‌بخشد.

¹³اعمال خدا را ملاحظه نما زیرا کیست که بتواند آنچه را که او کج ساخته است راست نماید؟

¹⁴در روز سعادتمندی شادمان باش و درروز شقاوت تامل نما زیرا خدا این را به ازاء آن قرار داد که انسان هیچ‌چیز را که بعد از او خواهدشد دریافت نتواند کرد.

¹⁵این همه را در روزهای بطالت خود دیدم. مرد عادل هست که در عدالتش هلاک می‌شود و مرد شریر هست که در شرارتش عمر دراز دارد.

¹⁶پس گفتم به افراط عادل مباش و خود را زیاده حکیم مپندار مبادا خویشتن را هلاک کنی.

¹⁷و به افراط شریر مباش و احمق مشو مبادا پیش ازاجلت بمیری.

¹⁸نیکو است که به این متمسک شوی و از آن نیز دست خود را برنداری زیرا هرکه از خدا بترسد، از این هر دو بیرون خواهد آمد.

¹⁹حکمت مرد حکیم را توانایی می‌بخشدبیشتر از ده حاکم که در یک شهر باشند.

²⁰زیرامرد عادلی در دنیا نیست که نیکویی ورزد و هیچ خطا ننماید.

²¹و نیز به همه سخنانی که گفته شود دل خودرا منه، مبادا بنده خود را که تو را لعنت می‌کندبشنوی.

²²زیرا دلت می‌داند که تو نیز بسیار بارهادیگران را لعنت نموده‌ای.

²³این همه را با حکمت آزمودم و گفتم به حکمت خواهم پرداخت اما آن از من دور بود.

²⁴آنچه هست دور و بسیار عمیق است. پس کیست که آن را دریافت نماید؟

²⁵پس برگشته دل خود را بر معرفت و بحث و طلب حکمت وعقل مشغول ساختم تا بدانم که شرارت حماقت است و حماقت دیوانگی است.

²⁶و دریافتم که زنی که دلش دامها و تله‌ها است و دستهایش کمندها می‌باشد، چیز تلختر از موت است. هر‌که مقبول خدا است، از وی رستگار خواهد شد اماخطاکار گرفتار وی خواهد گردید.