ПЕСЬНЯ 7:7-13

⁷Якая прыгожая ты, якая панадная, каханка, тваёю вабнасьцю!

⁸Гэты стан твой падобны да пальмы, і грудзі - да вінаградных гронак.

⁹Я падумаў: залезу на пальму, я ўхаплюся за вецьце яе - хай будуць грудзі твае замест гронак лазы, і дыханьне тваё будзе - як яблыкі;

¹⁰і вусны твае - як віно залатое! Цячэ яно ў рот каханаму, асалоджвае вусны стомленым.

¹¹Належу я міламу другу, і мяне ён жадае.

¹²Прыйдзі, любасны, выйдзем у поле, пабудзем у вёсках;

¹³выйдзем раніцай у вінаграднікі, падзівімся, як лаза зелянее, як пупышкі покнуліся, як зацьвілі гранаты; там я цябе прыгалублю.