Луқа 18:25-35

²⁵Төгиниң йиңниниң көзидин өтүши бай адәмниң Худаниң падишаһлиғиға киришидин асандур! — деди.

²⁶Буни аңлиғанлар: — Ундақ болса, ким ниҗатқа еришәлисун? — дейишти.

²⁷Амма у җавапән: — Инсанларға мүмкин болмиған ишлар Худаға мүмкиндур — деди.

²⁸Әнди Петрус: — Мана, биз бар-йоқимизни ташлап саңа әгәштуқ!? — деди.

²⁹У уларға: — Мән силәргә бәрһәқ шуни ейтайки, Худаниң падишаһлиғи үчүн өй-вақ я ата-аниси я қериндашлири я аяли я балилиридин ваз кәчкәнләрниң һәр бири

³⁰бу заманда буларға көп һәссиләп муйәссәр болиду вә келидиған замандиму мәңгүлүк һаятқа еришмәй қалмайду. — деди.

³¹Андин у он иккәйләнни өз йениға елип уларға мундақ деди: — Мана, биз һазир Йерусалимға чиқиватимиз вә пәйғәмбәрләрниң Инсаноғли тоғрисида пүткәнлириниң һәммиси шу йәрдә әмәлгә ашурулиду.

³²Чүнки у ят әлләрниң қолиға тапшурулиду вә улар уни мәсқирә қилип, харлайду, униң үстигә түкүриду;   

³³улар уни қамчилиғандин кейин өлтүрүветиду; вә у үчинчи күни қайта тирилиду, — деди.

³⁴Бирақ улар бу сөзләрдин һеч немини чүшәнмиди. Бу сөзниң мәниси улардин йошурулған болуп, униң немә ейтқинини биләлмәй қалди.

³⁵Вә шундақ иш болдики, у Йерихо шәһиригә йеқинлашқанда, бир кор киши йолниң бойида олтирип тиләмчилик қиливататти.