47U Eysaning Yehudiyedin Galiliyege kelgenlikini anglap, uning aldigha bardi we: — Öyümge chüshüp, sekratta yatqan oghlumni saqaytip bergeyla! — dep toxtimay iltija qildi.
48Shuning bilen, Eysa uninggha: — Siler Galiliyelikler möjizilik alametler we karametlerni körmigüche, héch étiqad qilmaysiler! — dédi.
49Orda emeldari Eysagha: — Teqsir, balam ölmeste chüshkeyla! — dédi.
50Eysa uninggha: — Barghin, oghlung hayat qaldi! — dédi. Héliqi adem Eysaning éytqan sözige ishinip, öyige qarap mangdi.
51Yolda kétip barghinida, uning qulliri aldigha chiqip, baliliri hayat, dep uqturdi.
52Emeldar ulardin oghlining qaysi saettin bashlap yaxshilinishqa yüzlen'genlikini soriwidi, ular: — Tünügün yettinchi saette qizitmisi yandi, — déyishti.
53Balining atisi buning del Eysaning özige: «Oghlung hayat qaldi!» dégen saet ikenlikini bilip yetti. Shuning bilen özi pütkül ailisidikiler bilen bille étiqad qilishti.
54Bu Eysaning Yehudiyedin Galiliyege kelgendin kéyinki körsetken ikkinchi möjizilik alamiti idi.