1Let rong dina nang Kana, sakwijiné kuta nang bawah Galiléa, ènèng kawinan. Ibuné Gusti Yésus nang kono.
2Gusti Yésus lan murid-muridé uga éntuk undangan, mulané ya pada nang kono mbarang.
3Kadung ombèné wis entèk ibuné Gusti Yésus terus ngomong marang Dèkné: “Yésus, wong-wong kentèkan anggur.”
4Gusti Yésus semaur: “Bu, iki urusanmu apa urusanku. Waktuku durung teka kanggo tumandang.”
5Ibuné Gusti Yésus terus ngomong marang para peladèn: “Apa tembungé Yésus marang kowé pada ditandangi.”
6Nang kono ènèng kendi watu gedé-gedé nenem. Kendi siji bisa ngemot kira-kira satus liter. Kendi-kendi kuwi wadah banyu wisuhan sutyi, manut pernatané agamané wong Ju.
7Gusti Yésus terus ngongkon para peladèn ngisèni kendi-kendiné karo banyu. Kendiné terus diisèni kabèh sampèk kebek.
8Gusti Yésus terus ngomong: “Njikuka setitik dikèkké pengarepé pésta kongkon ngityipi!” Peladèné ya manut waé.
9Pengarepé pésta ora ngerti blas bab sembarang iki. Sing ngerti ya namung para peladèn sing ngisèni kendiné. Kadung pengarepé pésta ngityipi banyuné sing wis dadi anggur, dèkné terus ngomong marang mantèné lanang:
Yohanes 2
Yohanes 2:1-9