14Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
15Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
16Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
17Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
18Pamiętaj o tym, że wróg zelżył ciebie, PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
19Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
20Zważ na twoje przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne są siedlisk przemocy.
21Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
22Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, którą co dzień wyrządza ci głupiec.
23Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.