Psalmów 74:1-15

¹Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? Czemu płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?

²Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.

³Pospiesz na miejsce ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!

⁴Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.

⁵Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.

⁶A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.

⁷Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i obaliwszy na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.

⁸Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.

⁹Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to ma trwać.

¹⁰Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? Czy wróg będzie wiecznie bluźnił przeciwko twemu imieniu?

¹¹Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?

¹²Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.

¹³Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.

¹⁴Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.

¹⁵Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.