Psalmów 71:1-17

¹W tobie, PANIE, pokładam ufność, niech nigdy nie będę zawstydzony.

²Według swej sprawiedliwości ocal mnie i wyzwól; nakłoń ku mnie ucha i wybaw mnie.

³Bądź mi skałą schronienia, gdzie zawsze mogę uciec; przykazałeś, aby mnie wybawiono, bo ty jesteś moją skałą i twierdzą.

⁴Mój Boże, wyzwól mnie z ręki niegodziwego, z ręki przewrotnego i ciemiężyciela.

⁵Ty bowiem jesteś moją nadzieją, Panie BOŻE, moją ufnością od młodości.

⁶Ty byłeś moją podporą od narodzin, ty mnie wyprowadziłeś z łona mojej matki; w tobie zawsze będzie moja chwała.

⁷Dla wielu jestem jakby cudem, lecz ty jesteś moim potężnym schronieniem.

⁸Niech moje usta będą pełne twojej chwały, twojej sławy przez cały dzień.

⁹Nie odrzucaj mnie w czasie starości; gdy ustanie moja siła, nie opuszczaj mnie.

¹⁰Moi wrogowie bowiem mówili przeciwko mnie, a ci, którzy czyhają na moją duszę, wspólnie się naradzają;

¹¹Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie go i schwytajcie, bo nie ma nikogo, kto by go ocalił.

¹²Boże, nie oddalaj się ode mnie; mój Boże, pospiesz mi na pomoc.

¹³Niech się zawstydzą i zginą przeciwnicy mojej duszy, niech się okryją hańbą i wstydem ci, którzy szukają mego nieszczęścia.

¹⁴Ja zaś zawsze będę ufał i jeszcze bardziej pomnożę twoją chwałę.

¹⁵Moje usta głosić będą twoją sprawiedliwość i twoje zbawienie przez cały dzień, choć nie znam ich miary.

¹⁶Pójdę w wielkiej mocy Pana BOGA, będę wspominał tylko twoją sprawiedliwość.

¹⁷Boże, uczyłeś mnie od mojej młodości i dotąd głoszę twoje cudowne dzieła.