Psalmów 39:9-13

⁹Zamilkłem i nie otworzyłem moich ust, bo ty to sprawiłeś.

¹⁰Oddal ode mnie twoje karanie, bo ginę od uderzeń twojej ręki.

¹¹Gdy karą chłoszczesz człowieka za nieprawość, to jak mól niszczysz jego piękno; doprawdy marnością jest każdy człowiek. Sela.

¹²Wysłuchaj mojej modlitwy, PANIE, i nakłoń ucha na moje wołanie; nie bądź głuchy na moje łzy, bo jestem gościem u ciebie i przychodniem, jak wszyscy moi ojcowie.

¹³Oszczędzaj mnie, abym się wzmacniał, zanim odejdę i już mnie nie będzie.