Przysłów 25:1-16

¹To również są przysłowia Salomona, które przepisali mężowie Ezechiasza, króla Judy.

²Chwałą Boga jest sprawę taić, ale chwałą królów – dociekać sprawy.

³Wysokość niebios i głębia ziemi, i serca królów są niezbadane.

⁴Usuń żużel ze srebra, a wyjdzie naczynie dla złotnika.

⁵Usuń niegodziwego sprzed króla, a jego tron umocni się w sprawiedliwości.

⁶Nie wywyższaj się przed królem i nie stawaj na miejscu wielkich;

⁷Bo lepiej, żeby ci powiedziano: Podejdź tu, niż żeby cię poniżono przed księciem, którego twoje oczy widziały.

⁸Nie spiesz się do kłótni, bo na końcu nie będziesz wiedział, co zrobić, gdy cię zawstydzi twój bliźni.

⁹Załatw sprawę ze swoim bliźnim i nie zdradzaj tajemnicy drugiemu;

¹⁰By ten, który słucha, nie zawstydził cię, a twoja niesława nie przylgnęła do ciebie.

¹¹Odpowiednio wypowiedziane słowo jest jak złote jabłko w srebrnych rzeźbach.

¹²Jak złoty kolczyk i klejnot ze szczerego złota tak jest dla uszu posłusznego ten, który mądrze strofuje.

¹³Czym chłód śniegu w czasie żniwa, tym wierny posłaniec dla tych, którzy go posyłają, bo pokrzepia dusze swych panów.

¹⁴Człowiek, który się chlubi zmyślonym darem, jest jak chmury i wiatr bez deszczu.

¹⁵Cierpliwością można przekonać władcę, a łagodny język łamie kości.

¹⁶Czy znalazłeś miód? Zjedz tyle, ile trzeba, byś objadłszy się, nie zwrócił go.