Przysłów 1:12-30

¹²Pożremy ich żywcem jak grób, całych, jak zstępujących do dołu;

¹³Znajdziemy wszelkie kosztowności, napełnimy swoje domy łupem;

¹⁴Dziel z nami swój los; miejmy wszyscy jedną sakiewkę.

¹⁵Synu mój, nie wyruszaj z nimi w drogę; powstrzymaj swoją nogę od ich ścieżki.

¹⁶Ich nogi bowiem biegną do zła i spieszą się do przelania krwi.

¹⁷Na próżno zastawia się sieci na oczach wszelkiego ptactwa.

¹⁸Oni też czyhają na własną krew, czają się na własne życie.

¹⁹Takie są ścieżki każdego, który jest chciwy zysku; swojemu właścicielowi taki zysk odbiera życie.

²⁰Mądrość woła na dworze, podnosi swój głos na ulicach.

²¹Woła w największym zgiełku, u wrót bram, w mieście wygłasza swoje słowa:

²²Jak długo, prości, będziecie kochać głupotę, szydercy – lubować się w swoim szyderstwie, a głupi – nienawidzić wiedzy?

²³Nawróćcie się na moje upomnienie; oto wyleję na was mojego ducha, oznajmię wam moje słowa.

²⁴Ponieważ wołałam, a odmawialiście; wyciągałam rękę, a nikt nie zważał;

²⁵Owszem, odrzuciliście całą moją radę i nie chcieliście przyjąć mojego upomnienia;

²⁶Dlatego będę się śmiać z waszego nieszczęścia, będę szydzić z was, gdy przyjdzie to, czego się boicie.

²⁷Gdy nadejdzie jak spustoszenie to, czego się boicie, i gdy wasze nieszczęście nadciągnie jak wicher, gdy nadejdzie na was ucisk i cierpienie;

²⁸Wtedy będą mnie wzywać, a nie wysłucham; będą mnie szukać pilnie, lecz mnie nie znajdą.

²⁹Bo znienawidzili wiedzę i nie wybrali bojaźni PANA;

³⁰Ani nie chcieli mojej rady, ale gardzili każdym moim upomnieniem.