PROVERBIORUM 14:9-29

⁹Stultus illudet peccatum, et inter justos morabitur gratia.

¹⁰Cor quod novit amaritudinem animæ suæ, in gaudio ejus non miscebitur extraneus.

¹¹Domus impiorum delebitur: tabernacula vero justorum germinabunt.

¹²Est via quæ videtur homini justa, novissima autem ejus deducunt ad mortem.

¹³Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.

¹⁴Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.

¹⁵Innocens credit omni verbo; astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni; servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via ejus.

¹⁶Sapiens timet, et declinat a malo; stultus transilit, et confidit.

¹⁷Impatiens operabitur stultitiam, et vir versutus odiosus est.

¹⁸Possidebunt parvuli stultitiam, et exspectabunt astuti scientiam.

¹⁹Jacebunt mali ante bonos, et impii ante portas justorum.

²⁰Etiam proximo suo pauper odiosus erit: amici vero divitum multi.

²¹Qui despicit proximum suum peccat; qui autem miseretur pauperis beatus erit. Qui credit in Domino misericordiam diligit.

²²Errant qui operantur malum; misericordia et veritas præparant bona.

²³In omni opere erit abundantia; ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.

²⁴Corona sapientium divitiæ eorum; fatuitas stultorum imprudentia.

²⁵Liberat animas testis fidelis, et profert mendacia versipellis.

²⁶In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis ejus erit spes.

²⁷Timor Domini fons vitæ, ut declinent a ruina mortis.

²⁸In multitudine populi dignitas regis, et in paucitate plebis ignominia principis.

²⁹Qui patiens est multa gubernatur prudentia; qui autem impatiens est exaltat stultitiam suam.