Prediker 6:1-9

¹Nog een ander kwaad zag ik onder de zon, Dat loodzwaar drukt op den mens!

²God geeft iemand rijkdom, schatten en eer, Zodat er niets aan zijn verlangens ontbreekt; Doch God staat hem niet toe, er gebruik van te maken, Maar een vreemde bedient zich er van: Dat is ijdel, een smartelijk lijden.

³Al had iemand honderd kinderen, Bereikte hij ook een zeer hoge leeftijd, En waren zijn dagen nog zo talrijk: Maar hij was van geluk niet verzadigd En geen begrafenis viel hem ten deel: Ik zou een misgeboorte gelukkiger achten dan hem.

⁴Want zo iets komt vluchtig, gaat in duisternis heen, Zijn naam blijft in het donker verscholen;

⁵Het heeft geen licht gezien, geen kennis bezeten, Maar rust heeft het meer dan de ander.

⁶Al leefde hij tweeduizend jaar, maar zonder geluk: Gaan beiden niet naar dezelfde plaats?

⁷Al het zwoegen van den mens geldt zijn mond; Toch wordt zijn begeerte er niet door verzadigd.

⁸Wat heeft dan de wijze vóór op den dwaas; Wat de arme, al verstaat hij de kunst om te leven?

⁹Beter is wat de ogen zien, dan het smachten der begeerte; Ook dat is ijdel en jagen naar wind.