IESU FILII SIRACH 50

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

47

48

49

50

51

¹Simon, Oniæ filius, sacerdos magnus, qui in vita sua suffulsit domum, et in diebus suis corroboravit templum.

²Templi etiam altitudo ab ipso fundata est, duplex ædificatio, et excelsi parietes templi.

³In diebus ipsius emanaverunt putei aquarum, et quasi mare adimpleti sunt supra modum.

⁴Qui curavit gentem suam, et liberavit eam a perditione:

⁵qui prævaluit amplificare civitatem, qui adeptus est gloriam in conversatione gentis, et ingressum domus et atrii amplificavit.

⁶Quasi stella matutina in medio nebulæ, et quasi luna plena, in diebus suis lucet:

⁷et quasi sol refulgens, sic ille effulsit in templo Dei.

⁸Quasi arcus refulgens inter nebulas gloriæ, et quasi flos rosarum in diebus vernis, et quasi lilia quæ sunt in transitu aquæ, et quasi thus redolens in diebus æstatis:

⁹quasi ignis effulgens, et thus ardens in igne:

¹⁰quasi vas auri solidum, ornatum omni lapide pretioso:

¹¹quasi oliva pullulans, et cypressus in altitudinem se extollens, in accipiendo ipsum stolam gloriæ, et vestiri eum in consummationem virtutis.

¹²In ascensu altaris sancti gloriam dedit sanctitatis amictum.

¹³In accipiendo autem partes de manu sacerdotum, et ipse stans juxta aram: et circa illum corona fratrum: quasi plantatio cedri in monte Libano,

¹⁴sic circa illum steterunt quasi rami palmæ: et omnes filii Aaron in gloria sua.

¹⁵Oblatio autem Domini in manibus ipsorum coram omni synagoga Israël: et consummatione fungens in ara, amplificare oblationem excelsi Regis,

¹⁶porrexit manum suam in libatione, et libavit de sanguine uvæ.

¹⁷Effudit in fundamento altaris odorem divinum excelso Principi.

¹⁸Tunc exclamaverunt filii Aaron, in tubis productilibus sonuerunt: et auditam fecerunt vocem magnam in memoriam coram Deo.

¹⁹Tunc omnis populus simul properaverunt, et ceciderunt in faciem super terram, adorare Dominum Deum suum, et dare preces omnipotenti Deo excelso.

²⁰Et amplificaverunt psallentes in vocibus suis, et in magna domo auctus est sonus suavitatis plenus.

²¹Et rogavit populus Dominum excelsum in prece, usque dum perfectus est honor Domini, et munus suum perfecerunt.

²²Tunc descendens, manus suas extulit in omne congregationem filiorum Israël, dare gloriam Deo a labiis suis, et in nomine ipsius gloriari:

²³et iteravit orationem suam, volens ostendere virtutem Dei.

²⁴Et nunc orate Deum omnium, qui magna fecit in omni terra, qui auxit dies nostros a ventre matris nostræ, et fecit nobiscum secundum suam misericordiam:

²⁵det nobis jucunditatem cordis, et fieri pacem in diebus nostris in Israël per dies sempiternos:

²⁶credere Israël nobiscum esse Dei misericordiam, ut liberet nos in diebus suis.

²⁷Duas gentes odit anima mea: tertia autem non est gens quam oderim:

²⁸qui sedent in monte Seir, et Philisthiim, et stultus populus qui habitat in Sichimis.

²⁹Doctrinam sapientiæ et disciplinæ scripsit in codice isto Jesus, filius Sirach, Jerosolymita, qui renovavit sapientiam de corde suo.

³⁰Beatus qui in istis versatur bonis: qui ponit illa in corde suo, sapiens erit semper.

³¹Si enim hæc fecerit, ad omnia valebit, quia lux Dei vestigium ejus est.