Hooglied 2:4-13

⁴Brengt mij naar het huis van de wijn, Ontplooit over mij de standaard der liefde;

⁵Verkwikt mij met druivenkoeken, Versterkt mij met appels. Want ik ben krank, Ben krank van liefde!

⁶Zijn linker moet rusten onder mijn hoofd, Zijn rechter houde mij omstrengeld!

⁷Ik bezweer u, Jerusalems dochters, Bij de gazellen en de hinden in het veld: Wekt en lokt de liefde niet, Voordat het haar lust! …

⁸Maar hoor, mijn beminde! Zie, hij komt! Hij springt over de bergen, Hij huppelt over de heuvels.

⁹Mijn beminde gelijkt een gazel, Of het jong van een hert. Zie, daar staat hij reeds Achter onze muur. Hij staart door het venster, En blikt door de tralies;

¹⁰Mijn beminde heft aan, En spreekt tot mij! Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede!

¹¹Want zie, de winter is voorbij, De regen is voorgoed verdwenen.

¹²De bloemen prijken op het land, Men hoort de duiven al kirren;

¹³De vijg kleurt reeds zijn jonge vrucht, De wingerds bloeien en geuren. Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede;