​หน​ังสือปัญญาจารย์ 10:11-17

¹¹ถ้างูขบเสี​ยก​่อนที่​ทำให้​มันเชื่อง ​หมอง​ู​ก็​​ไม่​​เป็นประโยชน์​อะไรแล้ว

¹²ถ้อยคำจากปากของผู้​มีสติ​ปัญญาก็​มี​​คุณ​ ​แต่​ริมฝีปากของคนเขลาจะกลืนตัวเองเสีย

¹³ถ้อยคำจากปากของเขาเป็นความเขลาตั้งแต่เริ่มปริ​ปาก​ ตอนจบถ้อยคำนั้​นก​็เป็นความบ้าบออย่างร้าย

¹⁴คนเขลาพูดมากซ้ำซาก ​มนุษย์​​หารู้ไม่​ว่าเหตุอันใดจะบังเกิดขึ้น ใครเล่าจะบอกเขาได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นเมื่อเขาล่วงไป

¹⁵การงานของคนเขลากระทำให้เขาทุกคนเหน็ดเหนื่อย ด้วยว่าเขาไม่​รู้​จักทางที่​จะเข้​าไปในกรุง

¹⁶​โอ​ บ้านเมืองเอ๋ย ​วิบัติ​​แก่​​เจ้​าเมื่อกษั​ตริ​ย์ของเจ้าเป็นเด็ก และเจ้านายทั้งหลายของเจ้ามีการเลี้ยงกันสนุกสนานแต่​เช้า​

¹⁷​โอ​ บ้านเมืองเอ๋ย ความสำราญจะมี​แก่​​เจ้า​ เมื่อกษั​ตริ​ย์ของเจ้าเป็นบุตรชายของขุนนาง และเจ้านายของเจ้ามีการเลี้ยงตามกาลเทศะ เพื่อจะมี​กำลังวังชา​ ​มิใช่​จะดื่มให้​มึนเมา​