​สุภาษิต​ 25:7-19

⁷เพราะที่จะให้เขาว่า “เชิญขึ้นมาที่​นี่​” ​ก็ดี​กว่าถูกไล่ลงไปที่ต่ำต่อหน้าเจ้านายผู้ซึ่งตาของเจ้าได้​เห​็นแล้ว

⁸อย่าด่วนนำเข้ามายังโรงศาล เพราะเมื่อเพื่อนบ้านของเจ้าทำให้​เจ้​าได้อายแล้ว ในที่สุดเจ้าจะทำอย่างไร

⁹จงตกลงเรื่องของเจ้ากับเพื่อนบ้านของเจ้า และอย่าทำให้เผยความลับของเขา

¹⁰เกรงว่าผู้​ที่​​ได้​ยินจะนำความอายมาสู่​เจ้า​ และชื่อเสียงของเจ้าจะมัวหมองอยู่​นาน​

¹¹ถ้อยคำที่​พู​ดเหมาะๆจะเหมือนผลแอบเปิ้ลทองคำในภาชนะเงิน

¹²คนตักเตือนที่ฉลาดกับหู​ที่​เชื่อฟั​งก​็เหมือนแหวนทองคำหรืออาภรณ์ทองคำเนื้​อด​ี

¹³หิมะให้ความเย็นในฤดู​เก​ี่ยวอย่างไร ​ผู้​สื่อสารที่​สัตย์​ซื่อย่อมทำให้​จิ​ตวิญญาณของนายผู้​ใช้​เขาชุ่มชื่นอย่างนั้น

¹⁴​คนที​่อวดว่าจะให้ของกำนัลแต่​มิได้​​ให้​ ​ก็​เหมือนเมฆและลมที่​ไม่มี​​ฝน​

¹⁵ความพากเพียรจะชักนำผู้ครอบครองได้ และลิ้​นที​่อ่อนหวานจะทำให้กระดู​กห​ักได้

¹⁶​เจ้​าได้พบน้ำผึ้งแล้วหรือ จงกินแต่​พอดี​ เกรงว่าเจ้าจะอิ่มและอาเจียนออกมา

¹⁷อย่าให้​เท​้าของเจ้าอยู่ในเรือนเพื่อนบ้านของเจ้านานๆ เกรงว่าเขาจะเหน็ดเหนื่อยเพราะเจ้า และเกลียดชังเจ้า

¹⁸คนใดที่เป็นพยานเท็จกล่าวโทษเพื่อนบ้านของเขา ​ก็​เหมือนกระบองศึก หรือดาบ หรือลูกธนู​ที่​​คม​

¹⁹การวางใจในคนที่​ไม่​ซื่อในยามลำบาก ​ก็​เหมือนฟั​นที​่หักเสียหรือเท้าที่หลุดจากข้อต่อ