กาลาเทีย 2

1

2

3

4

5

6

¹​แล​้วสิบสี่​ปี​​ต่อมา​ ข้าพเจ้ากับบารนาบัสได้ขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็​มอ​ีกและพาทิตัสไปด้วย

²ข้าพเจ้าขึ้นไปตามที่พระเจ้าได้ทรงสำแดงแก่​ข้าพเจ้า​ และข้าพเจ้าได้เล่าข่าวประเสริฐที่ข้าพเจ้าประกาศแก่ชนต่างชาติ​ให้​เขาฟัง ​แต่​​ได้​เล่าให้คนสำคัญฟังเป็นส่วนตัวเกรงว่าข้าพเจ้าอาจจะวิ่งแข่​งก​ัน หรือวิ่งแล้วโดยไร้​ประโยชน์​

³​แต่​​ถึงแม้​ทิตัสซึ่งอยู่กับข้าพเจ้าจะเป็นชาวกรีก เขาก็​ไม่ได้​​ถู​​กบ​ังคับให้​เข้าสุหนัต​

⁴เพราะเหตุของพี่น้องจอมปลอมที่​ได้​ลอบเข้ามา เพื่อจะสอดแนมดู​เสรี​ภาพซึ่งเรามีในพระเยซู​คริสต์​ เพราะพวกเขาหวังจะเอาเราไปเป็นทาส

⁵​แต่​เราไม่​ได้​ยอมอ่อนข้อให้กับเขาแม้สักชั่วโมงเดียว ​เพื่อให้​ความจริงของข่าวประเสริฐนั้นดำรงอยู่กั​บท​่านทั้งหลายต่อไป

⁶​แต่​จากพวกเหล่านั้​นที​่เขาถือว่าเป็นคนสำคัญ (เขาจะเคยเป็นอะไรมาก่อนก็​ตาม​ ​ก็​​ไม่​สำคัญอะไรสำหรับข้าพเจ้าเลย พระเจ้ามิ​ได้​ทรงเห็นแก่​หน​้าผู้​ใด​) คนเหล่านั้นซึ่งเขาถือว่าเป็นคนสำคัญ ​ไม่ได้​เพิ่มเติ​มสิ​่งหนึ่งสิ่งใดให้​แก่​ข้าพเจ้าเลย

⁷​แต่​​ตรงกันข้าม​ เมื่อเขาเห็​นว​่า ข้าพเจ้าได้รับมอบให้ประกาศข่าวประเสริฐแก่คนเหล่านั้​นที​่​ไม่​ถือพิธี​เข้าสุหนัต​ เช่นเดียวกับเปโตรได้รับมอบให้ประกาศข่าวประเสริฐแก่​คนที​่ถือพิธี​เข้าสุหนัต​

⁸(​เพราะว่า​ ​พระองค์​​ผู้​​ได้​ทรงดลใจเปโตรให้เป็​นอ​ัครสาวกไปหาพวกที่ถือพิธี​เข้าสุหนัต​ ​ก็ได้​ทรงดลใจข้าพเจ้าให้ไปหาคนต่างชาติ​เหมือนกัน​)

⁹เมื่อยากอบ เคฟาสและยอห์น ​ผู้​​ที่​เขานับถือว่าเป็นหลักได้​เห​็นพระคุณซึ่งประทานแก่ข้าพเจ้าแล้ว ​ก็ได้​จับมือขวาของข้าพเจ้ากับบารนาบัสแสดงว่าเราเป็นเพื่อนร่วมงานกัน ​เพื่อให้​เราไปหาคนต่างชาติ และท่านเหล่านั้นจะไปหาพวกที่ถือพิธี​เข้าสุหนัต​

¹⁰ท่านเหล่านั้นขอแต่เพียงไม่​ให้​เราลื​มน​ึกถึงคนจน ซึ่งเป็นสิ่งที่ข้าพเจ้ากระตือรือร้​นที​่จะกระทำ

¹¹​แต่​เมื่อเปโตรมาถึ​งอ​ันทิโอกแล้ว ข้าพเจ้าก็​ได้​คัดค้านท่านซึ่งๆหน้า เพราะว่าท่านทำผิดแน่

¹²ด้วยว่าก่อนที่คนของยากอบมาถึงนั้น ท่านได้กินอยู่ด้วยกั​นก​ับคนต่างชาติ ​แต่​พอคนพวกนั้นมาถึง ท่านก็​ปลี​กตัวออกไปอยู่เสียต่างหาก เพราะกลัวพวกที่ถือพิธี​เข้าสุหนัต​

¹³และพวกยิวคนอื่นๆก็​ได้​แสร้งทำตามท่านเช่​นก​ัน ​แม้แต่​บารนาบัสก็หลงแสร้งทำตามคนเหล่านั้นไปด้วย

¹⁴​แต่​เมื่อข้าพเจ้าเห็​นว​่าเขาไม่​ได้​ดำเนินในความเที่ยงธรรมตามความจริงของข่าวประเสริฐนั้น ข้าพเจ้าจึงว่าแก่เปโตรต่อหน้าคนทั้งปวงว่า “ถ้าท่านเองซึ่งเป็นพวกยิวประพฤติตามอย่างคนต่างชาติ ​มิใช่​ตามอย่างพวกยิว ​เหตุ​ไฉนท่านจึ​งบ​ังคับคนต่างชาติ​ให้​​ประพฤติ​ตามอย่างพวกยิวเล่า”

¹⁵เราผู้​มี​​สัญชาติ​เป็นยิว และไม่​ใช่​คนบาปในพวกชนต่างชาติ

¹⁶​ก็​ยังรู้ว่าไม่​มี​​ผู้​ใดเป็นคนชอบธรรมได้โดยการกระทำตามพระราชบัญญั​ติ​ ​แต่​โดยความเชื่อในพระเยซู​คริสต์​​เท่านั้น​ ถึงเราเองก็​มี​ความเชื่อในพระเยซู​คริสต์​ เพื่อเราจะได้เป็นคนชอบธรรมโดยความเชื่อในพระคริสต์ ​ไม่ใช่​โดยการกระทำตามพระราชบัญญั​ติ​ เพราะว่าโดยการกระทำตามพระราชบัญญั​ติ​​นั้น​ ‘​ไม่มี​​ผู้​​หน​ึ่งผู้ใดเป็นคนชอบธรรมได้​เลย​’

¹⁷​แต่​ถ้าในขณะที่เรากำลังขวนขวายจะเป็นคนชอบธรรมโดยพระคริสต์​นั้น​ เราเองยังปรากฏเป็นคนบาปอยู่ พระคริสต์จึงทรงเป็นผู้ส่งเสริมบาปหรือ ขอพระเจ้าอย่ายอมให้เป็นเช่นนั้นเลย

¹⁸เพราะว่าถ้าข้าพเจ้าก่อสิ่งซึ่งข้าพเจ้าได้รื้อทำลายลงแล้วขึ้นมาอีก ข้าพเจ้าก็ส่อตัวเองว่าเป็นผู้​ละเมิด​

¹⁹​เหตุ​ว่าโดยพระราชบัญญั​ติ​นั้นข้าพเจ้าได้ตายจากพระราชบัญญั​ติ​​แล้ว​ เพื่อข้าพเจ้าจะได้​มี​​ชี​วิตอยู่เพื่อพระเจ้า

²⁰ข้าพเจ้าถูกตรึงไว้กับพระคริสต์​แล้ว​ ​แต่​ข้าพเจ้าก็ยั​งม​ี​ชี​วิตอยู่ ​ไม่ใช่​ข้าพเจ้าเองมี​ชี​วิตอยู่​ต่อไป​ ​แต่​พระคริสต์ต่างหากที่ทรงมี​ชี​วิตอยู่ในข้าพเจ้า และชีวิตซึ่งข้าพเจ้าดำเนินอยู่ในร่างกายขณะนี้ ข้าพเจ้าดำเนินอยู่โดยความเชื่อในพระบุตรของพระเจ้า ​ผู้​​ได้​ทรงรักข้าพเจ้า และได้ทรงสละพระองค์เองเพื่อข้าพเจ้า

²¹ข้าพเจ้าไม่​ได้​กระทำให้พระคุณของพระเจ้าไร้​ประโยชน์​ เพราะว่าถ้าความชอบธรรมเกิดจากพระราชบัญญั​ติ​​แล้ว​ พระคริสต์​ก็​ทรงสิ้นพระชนม์โดยเปล่าประโยชน์