12سخنان دهان حکیم فیض بخش است، امالبهای احمق خودش را میبلعد.
13ابتدای سخنان دهانش حماقت است و انتهای گفتارش دیوانگی موذی میباشد.
14احمق سخنان بسیارمی گوید، اما انسان آنچه را که واقع خواهد شدنمی داند و کیست که او را از آنچه بعد از وی واقع خواهد شد مخبر سازد؟