Һекмәт топлиғучи 10:2-17

²Даналиқниң көңли оңға майил, ахмақниңки солға.

³Ахмақ киши һәтта йолда меңиватқандиму, униң әқли кам болғачқа, у ахмақ екәнлигини һәммигә аян қилиду.

⁴Һөкүмдарниң саңа аччиғи кәлсә, орнуңдин истепа бәрмә; чүнки тинич-сәвричанлиқ хата-сәһвәнликтин болған зор хапилиқни тиничлитиду.

⁵Қуяш астида яман бир ишни көрдумки, у һөкүмдардин чиққан бир хата иштур —

⁶ахмақлар жуқури мәнсәптә, шуниң билән тәң байлар пәс орунда олтириду;

⁷мән қулларниң атқа мингәнлигини, әмирләрниң қуллардәк пиядә маңғанлиғини көрдум.

⁸Орини колиған киши униңға жиқилиши мүмкин; тамни бузған кишини илан чеқиши мүмкин;   

⁹ташларни йөткигән киши таш тәрипидин ярилиниши мүмкин; отун яридиған киши хәвпкә учрайду.

¹⁰Палта гал болса, бириси тиғини билимисә, палтини күчәп чепишқа тоғра келиду; бирақ даналиқ адәмни утуқ-мувәппәқийәткә ериштүриду.

¹¹Илан ойнитилмай туруп, иланчини чақса, иланчиға немә пайда?

¹²Дана кишиниң сөзлири шәпқәтликтур; бирақ ахмақниң ләвлири өзини жутиду.

¹³Сөзлириниң беши ахмақлик, айиғи рәзил тәлвиликтур;

¹⁴амма ахмақ йәнила гәпни көпәйтиду. Бирақ һеч ким кәлгүсини билмәйду; униңдин кейинки ишларни ким униңға ейталисун?

¹⁵Ахмақлар җапаси билән өзлирини упритиду; чүнки улар һәтта шәһәргә баридиған йолниму билмәйду.

¹⁶И зимин, падишаһиң бала болса, әмирлириң сәһәрдә зияпәт өткүзсә, һалиңға вай!

¹⁷И зимин, падишаһиң мөтивәрниң оғли болса вә әмирлириң кәйп үчүн әмәс, бәлки өзини қувәтләш үчүн мувапиқ вақтида зияпәт өткүзсә, бу сениң бәхитиң!