11Пакуль цар за сталом весяліўся, мой народ разьліваў пахошчы.
12Мне мой мілы - як ладанка зь мірай; начуе ў мяне на грудзях,
13мне мой мілы - як скрыпеню гронка ў мяне ў вінаградніках Эн-гэдзі.
14Якая прыгожая ты, каханая! якая прыгожая ты! Твае вочы - дзьве галубіцы!
15Які ты прыгожы, мой любы, які ты ласкавы, і ложак наш - зелень;
16стрэхі дамоў нашых - кедры, столі іх - кіпарысы.