Psalmów 89:12-50

¹²Ty stworzyłeś północ i południe; Tabor i Hermon śpiewają o twoim imieniu.

¹³Twoje ramię jest mocne, twoja ręka potężna, a twoja prawica wzniesiona.

¹⁴Sprawiedliwość i sąd są podstawą twego tronu, miłosierdzie i prawda idą przed twoim obliczem.

¹⁵Błogosławiony lud, który zna okrzyk radości; będzie chodzić w świetle twego oblicza, PANIE.

¹⁶W twoim imieniu będą się weselić każdego dnia, a w twojej sprawiedliwości będą wywyższeni.

¹⁷Ty bowiem jesteś chwałą ich mocy i z twojej woli nasz róg będzie wzniesiony.

¹⁸Bo PAN jest naszą tarczą, a Święty Izraela naszym królem.

¹⁹Powiedziałeś wtedy w widzeniu do twego świętego: Udzieliłem pomocy mocarzowi, wywyższyłem wybranego z ludu.

²⁰Znalazłem Dawida, mego sługę, namaściłem go swoim świętym olejem.

²¹Moja ręka będzie przy nim i wzmocni go moje ramię.

²²Nie będzie uciskany przez wroga, a syn nieprawości go nie pognębi.

²³Zetrę na jego oczach jego przeciwników, a tych, którzy go nienawidzą, powalę.

²⁴Ponadto moja prawda i miłosierdzie będą z nim, a w moim imieniu jego róg będzie wzniesiony.

²⁵I położę na morzu jego rękę i na rzekach jego prawicę.

²⁶On zawoła: Ty jesteś moim ojcem, moim Bogiem i skałą mego zbawienia.

²⁷Ja też uczynię go pierworodnym i najwyższym wśród królów ziemi.

²⁸Na wieki zachowam dla niego swoje miłosierdzie, a moje przymierze z nim będzie trwałe.

²⁹Jego potomstwo utrwalę na wieki, a jego tron – jak dni niebios.

³⁰Ale jeśli jego synowie porzucą moje prawo i nie będą postępowali według moich nakazów;

³¹Jeśli moje ustawy znieważą, a moich przykazań nie będą przestrzegać;

³²Wtedy ukarzę rózgą ich przestępstwo, a ich nieprawość biczami.

³³Ale nie odbiorę mu mojego miłosierdzia ani nie zawiodę w mojej wierności.

³⁴Nie złamię mego przymierza ani nie zmienię tego, co wyszło z moich ust.

³⁵Raz przysiągłem na moją świętość, że nie skłamię Dawidowi.

³⁶Jego potomstwo będzie trwać na wieki, a jego tron jak słońce przede mną;

³⁷Jak księżyc będzie utwierdzone na wieki i jak wierny świadek na niebie. Sela.

³⁸A jednak odrzuciłeś go i wzgardziłeś nim, rozgniewałeś się na twego pomazańca.

³⁹Zerwałeś przymierze z twoim sługą, strąciłeś na ziemię jego koronę.

⁴⁰Zburzyłeś wszystkie jego płoty i rozwaliłeś jego baszty.

⁴¹Grabią go wszyscy, którzy przechodzą drogą; stał się pośmiewiskiem dla swoich sąsiadów.

⁴²Podniosłeś prawicę jego przeciwników, sprawiłeś radość wszystkim jego wrogom.

⁴³Stępiłeś też ostrze jego miecza i nie wsparłeś go w walce.

⁴⁴Położyłeś koniec jego chwale, a jego tron obaliłeś na ziemię.

⁴⁵Skróciłeś dni jego młodości, okryłeś go hańbą. Sela.

⁴⁶Jak długo, PANIE? Czy wiecznie będziesz się ukrywał? Czy twoja zapalczywość będzie płonąć jak ogień?

⁴⁷Pamiętaj, jak krótkie jest moje życie; czy na próżno stworzyłeś wszystkich synów ludzkich?

⁴⁸Któż z ludzi może żyć i nie ujrzeć śmierci? Któż wyrwie swą duszę z mocy grobu? Sela.

⁴⁹Gdzie są, o Panie, twoje dawne łaski, które przysiągłeś Dawidowi w swej prawdzie?

⁵⁰Pamiętaj, Panie, o zniewadze twoich sług; o tym, że noszę w swym zanadrzu wzgardę wszystkich możnych narodów;