19Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą są wszyscy moi wrogowie.
20Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; szukałem pocieszającego, ale nie znalazłem.
21Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.
22Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.