7On gromadzi wody morskie jak na stos i w skarbcach zbiera głębiny.
8Niech cała ziemia boi się PANA, niech się go lękają wszyscy mieszkańcy świata.
9On bowiem przemówił i stało się; on rozkazał i powstało.
10PAN udaremnia zamiary narodów, niweczy zamysły ludów.
11Zamiar PANA trwa na wieki, myśli jego serca z pokolenia na pokolenie.
12Błogosławiony naród, którego Bogiem jest PAN; lud, który on wybrał sobie na dziedzictwo.
13PAN patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich.
14Z miejsca, w którym przebywa, spogląda na wszystkich mieszkańców ziemi.
15Ukształtował serce każdego z nich, przygląda się wszystkim ich czynom.
16Nie wybawi króla liczne wojsko ani nie ocali wojownika wielka siła.
17Koń jest zwodniczy w wybawieniu, nie ocali swą wielką siłą.
18Oto oko PANA nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają jego miłosierdziu;
19Aby ocalić od śmierci ich duszę i żywić ich w czasie głodu.
20Nasza dusza oczekuje PANA, on jest naszą pomocą i tarczą.
21W nim bowiem rozraduje się nasze serce, bo ufamy jego świętemu imieniu.
22Niech będzie nad nami twoje miłosierdzie, PANIE, według pokładanej w tobie nadziei.