PROVERBIORUM 27:1-16

¹Ne glorieris in crastinum, ignorans quid superventura pariat dies.

²Laudet te alienus, et non os tuum; extraneus, et non labia tua.

³Grave est saxum, et onerosa arena, sed ira stulti utroque gravior.

⁴Ira non habet misericordiam nec erumpens furor, et impetum concitati ferre quis poterit?

⁵Melior est manifesta correptio quam amor absconditus.

⁶Meliora sunt vulnera diligentis quam fraudulenta oscula odientis.

⁷Anima saturata calcabit favum, et anima esuriens etiam amarum pro dulci sumet.

⁸Sicut avis transmigrans de nido suo, sic vir qui derelinquit locum suum.

⁹Unguento et variis odoribus delectatur cor, et bonis amici consiliis anima dulcoratur.

¹⁰Amicum tuum et amicum patris tui ne dimiseris, et domum fratris tui ne ingrediaris in die afflictionis tuæ. Melior est vicinus juxta quam frater procul.

¹¹Stude sapientiæ, fili mi, et lætifica cor meum, ut possis exprobranti respondere sermonem.

¹²Astutus videns malum, absconditus est: parvuli transeuntes sustinuerunt dispendia.

¹³Tolle vestimentum ejus qui spopondit pro extraneo, et pro alienis aufer ei pignus.

¹⁴Qui benedicit proximo suo voce grandi, de nocte consurgens maledicenti similis erit.

¹⁵Tecta perstillantia in die frigoris et litigiosa mulier comparantur.

¹⁶Qui retinet eam quasi qui ventum teneat, et oleum dexteræ suæ vocabit.