PROVERBIORUM 25:1-23

¹Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis Juda.

²Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem.

³Cælum sursum, et terra deorsum, et cor regum inscrutabile.

⁴Aufer rubiginem de argento, et egredietur vas purissimum.

⁵Aufer impietatem de vultu regis, et firmabitur justitia thronus ejus.

⁶Ne gloriosus appareas coram rege, et in loco magnorum ne steteris.

⁷Melius est enim ut dicatur tibi: Ascende huc, quam ut humilieris coram principe.

⁸Quæ viderunt oculi tui ne proferas in jurgio cito, ne postea emendare non possis, cum dehonestaveris amicum tuum.

⁹Causam tuam tracta cum amico tuo, et secretum extraneo ne reveles:

¹⁰ne forte insultet tibi cum audierit, et exprobrare non cesset. Gratia et amicitia liberant: quas tibi serva, ne exprobrabilis fias.

¹¹Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur verbum in tempore suo.

¹²Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem et aurem obedientem.

¹³Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei qui misit eum: animam ipsius requiescere facit.

¹⁴Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes, vir gloriosus et promissa non complens.

¹⁵Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet duritiam.

¹⁶Mel invenisti: comede quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud.

¹⁷Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, nequando satiatus oderit te.

¹⁸Jaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.

¹⁹Dens putridus, et pes lassus, qui sperat super infideli in die angustiæ,

²⁰et amittit pallium in die frigoris. Acetum in nitro, qui cantat carmina cordi pessimo. Sicut tinea vestimento, et vermis ligno, ita tristitia viri nocet cordi.

²¹Si esurierit inimicus tuus, ciba illum; si sitierit, da ei aquam bibere:

²²prunas enim congregabis super caput ejus, et Dominus reddet tibi.

²³Ventus aquilo dissipat pluvias, et facies tristis linguam detrahentem.